LONDRA – Her yıl Noel’e yaklaşırken Richard Marsh, polis John McClane’i oynayan Bruce Willis’in Los Angeles’ta bir terörist grubu tek başına devirdiği 1980’lerin aksiyon filmi “Die Hard”ı izlerken hediyeleri toplar. Noel Meskene’deki kule bloğu.
Ancak bu yıl, dedi Marsh, ritüeli kaçırmak zorunda kalabilir. Şair ve oyun yazarı, Kasım ayının sonundan bu yana Londra’daki King’s Head Theatre’da “Die Hard”ın tek kişilik yeniden anlatımı olan “Yippee Ki Yay”ın yıldızı oldu.
Marsh, 75 dakikayı aşkın bir sürede, sadece birkaç aksesuarın yardımıyla sinemayı yeniden yaratıyor. Ağırlıklı olarak mısralarda konuşarak, McClane ve şeytani Hans Gruber (Alan Rickman) dahil olmak üzere filmin tüm ana karakterlerini bünyesinde barındırıyor. Aksanlarını mükemmelleştirmek için filmi yeniden izlemek zorunda kaldığını ve bu yüzden boş zamanlarında izlemenin biraz fazla olabileceğini söyledi.
Marsh yakın tarihli bir röportajda “Ama kim bilir,” dedi: “Henüz hediyelerimi paketlemeye başlamadım.”
“Die Hard”, Temmuz 1988’de gösterime girdiğinden beri çekişmeli bir tatil filmi oldu. İlk eleştirmenler, filmin aksiyon özelliklerine odaklandılar ve filmin Noel Meskene ortamına veya McClane’in çocukları ve ortağıyla yeniden bir araya gelme arzusuna çok az atıfta bulundular. Bayram. 2018’de Willis, “Die Hard” ın bir Noel filmi olmadığını, “Bruce Willis filmi!”
Yine de, Atlantik’in her iki yakasında, “Die Hard” en iyi tatil filmlerinin anketlerinde düzenli olarak yer alıyor. Ve tiyatro da bu popülariteyi benimsemeye başladı.
Gösteride Marsh, sol üstte Bruce Willis ve sağ altta Alan Rickman’ın oynadığı dramatik anlar dahil olmak üzere belirli sahneleri yeniden yaratıyor. Kredi… 20. Yüzyıl Tilkisi; Çubuk Penn
48 yaşındaki Marsh, “Die Hard” uzun süredir Chicago ve Minneapolis’te bir komedi Noel müzikali ve Seattle’da bir komedi olarak sahnelendiğinden, hit parçayı uyarlayan ilk oyuncu değil. Seattle Public Theatre’da 20 Aralık’a kadar devam eden “A Very Die Hard Christmas”ın arkasındaki ekibin bir parçası olan Jeff Schell, bir telefon görüşmesinde, bu teatral versiyonların “onu küçükken gördüğünü hatırlayan insanlar” nedeniyle ortaya çıktığını hissettiğini söyledi. yüksek” gösteriler sahneleyebilecekleri bir yaşa geliyorlardı.
2014’te Chicago’da gösterime giren “Yippee Ki-Yay Merry Christmas: A Die Hard Musical Parody”nin kitabını yazan Michael Shepherd Jordan, bir telefon röportajında ”Die Hard”ın sahnede çok iyi çalıştığını söyledi çünkü saçmalık küçücük bir bütçeyle “büyük, kanlı bir aksiyon filmi” oynamaya çalışıyor. Gösterisinde, filmin merkezinde yer alan bir polis arabasının uzaktan kumandalı bir oyuncakla yeniden yaratılması gerekiyor. Patlamalar da benzer şekilde aptalca.
Marsh, bu saçmalığı izlemenin eğlenceli olduğunu söyledi, ancak filmin sahnede iyi sonuç veren şekillerde de ilişkilendirilebilir olduğunu hissetti. Marsh, “Die Hard”ın nihayetinde bir çift, McClane ve eşi Holly hakkında Noel Konutu’nun baskısı altında tartıştığını ve birbirlerinden özür dilemek için mücadele ettiğini söyledi. Bu, herkesin özdeşleşebileceği bir senaryoydu, diye ekledi, “alışılmadık bir şekilde, John ve Holly terörist eylem nedeniyle birbirlerinden özür dilemezler.”
Geçtiğimiz on yılda, Marsh İngiltere’de, West End’e gitmeden önce Edinburgh festivallerinde başlayan, Katie Bonna ile birlikte yazılan “Dirty Great Love Story” de dahil olmak üzere, şiir yoluyla anlatılan öykülerle çok sayıda hit yaptı. Marsh, adını Willis’in filmdeki en akılda kalan repliklerinden birinin adıyla anılan “Yippee Ki Yay” fikrinin o kadar uzun zaman önce aklına geldiğini ve tarihini hatırlayamadığını söyledi. “Oyunlarım genellikle şaka olarak başlar,” dedi ve “Die Hard’ı destansı bir şiir olarak yapma fikri bu hoş tezattı.”
Geçen yıl, koronavirüs pandemisinin ardından İngiliz tiyatroları yeniden açılırken, Marsh bu fikrin aklına tekrar geldiğini söyledi. Keder hakkında bir oyun üzerinde çalışıyordu ama izleyicilerin “neşeli, komik, sıcak ve canlandırıcı bir şey” görmeyi tercih edeceğine karar verdi. Kısa süre sonra bir taslak yazmıştı ve ardından filmin ana sahnelerini düşük bütçeli gerçeğe dönüştürmek için yönetmen Hal Chambers ve hareket yönetmeni Emma Webb ile çalışıyordu.
Marsh, “Bütün Hans Grubervari terörist eylemlere karşın, ‘Die Hard’ın merkezinde duygusal bir gerçek var” dedi. Kredi… The New York Times için Tom Jamieson
Marsh, sahnede “Die Hard”ı genellikle yalnızca ses efektlerini ve seyircinin hayal gücünü kullanarak yeniden yaratıyor. İlk başlarda, silahlı bir terörist olması amaçlanan bir oyuncak ayıyla kavga eder. Daha sonra, yaralı izlenimi vermek için kendine sahte kan sürüyor. Daha sonra Marsh, bir tabure kullanarak, McClane’in patlayıcılarla dolu bir sandalyeyi asansör boşluğuna fırlattığı bir sahneyi yeniden yaratır. Daha sonra is gibi görünmek için kendini kakao tozuyla kaplar.
Marsh’ın yapmadığı tek şey ayakkabılarını çıkarmak. Filmin başlarında, Willis kendisininkini çıkarır ve teröristleri çıplak ayakla kovalamaya, ayaklarını kırık camlara kesmeye bırakılır. Oyunda Marsh, seyircisine oyununa devam etmesinin basit bir nedeni olduğunu söylüyor: “Bu katı gördünüz mü?” diyor.
Marsh, İngiltere turnesine çıkmadan önce 30 Aralık’a kadar Londra’da yayınlanacak olan “Yippee Ki Yay”ı geliştirme deneyiminin tamamen kolay olmadığını söyledi. İlk önizlemesini gerçekleştirdikten sonra, bir arkadaşı gösterinin gerçekten komik olduğunu ancak çok fazla duygusal etkisi olmadığını söyledi.
Marsh, “Acımasız bir nottu ama son derece yararlıydı,” dedi. Daha sonra oyunu değiştirdi, böylece sadece “Zor Ölüm”ün öyküsünü anlatmakla kalmadı, aynı zamanda bir internet forumunda buluşan iki “Zor Ölüm” fanatiği arasındaki aşk öyküsüyle iç içe geçirdi.
Bu duygusal yay, eleştirmenlerden övgü aldı. The Times of London’da yazan Dominic Maxwell, “Zor Ölüm”ü destansı bir şiire dönüştürme fikrine sahip olmanın “bir şey” olduğunu söyledi. “Bu düzeyde gösteriş, zeka, içgörü ve – beklenmedik bir şekilde – şefkatle onu anlatmak bambaşka bir şey,” diye yazdı.
Marsh, son oyunun “Die Hard”ın bugün onun için ne anlama geldiğini ortaya çıkardığını söyledi. Marsh, filmi gençken ilk izlediğinde, şakacı bir kahramanın kötü adamları dövmek için akıl almaz olasılıkların üstesinden geldiği tam gaz bir aksiyon sineması olarak keyif aldığını söyledi. “Ama şimdi onu izlemek farklı. Ben bir babayım, orta yaştayım.”
Bugün filmi, çocukların herhangi bir ilişkide nasıl “devasa bir el bombası” olabileceği ve ailelerin nasıl bağlantı kurmaya çalıştığı hakkında görüyor – “Evde Tek Başına” ve “Yalnız” dahil olmak üzere en başarılı Noel filmlerinin kalbinde bir mesaj var. Bu harika bir yaşam.”
Marsh, “Bütün Hans Grubervari terörist eylemlere karşın, ‘Die Hard’ın merkezinde duygusal bir gerçek var” dedi.
“Bu kadar uzun sürmesinin muhtemelen nedeni budur” diye ekledi.
-
Ancak bu yıl, dedi Marsh, ritüeli kaçırmak zorunda kalabilir. Şair ve oyun yazarı, Kasım ayının sonundan bu yana Londra’daki King’s Head Theatre’da “Die Hard”ın tek kişilik yeniden anlatımı olan “Yippee Ki Yay”ın yıldızı oldu.
Marsh, 75 dakikayı aşkın bir sürede, sadece birkaç aksesuarın yardımıyla sinemayı yeniden yaratıyor. Ağırlıklı olarak mısralarda konuşarak, McClane ve şeytani Hans Gruber (Alan Rickman) dahil olmak üzere filmin tüm ana karakterlerini bünyesinde barındırıyor. Aksanlarını mükemmelleştirmek için filmi yeniden izlemek zorunda kaldığını ve bu yüzden boş zamanlarında izlemenin biraz fazla olabileceğini söyledi.
Marsh yakın tarihli bir röportajda “Ama kim bilir,” dedi: “Henüz hediyelerimi paketlemeye başlamadım.”
“Die Hard”, Temmuz 1988’de gösterime girdiğinden beri çekişmeli bir tatil filmi oldu. İlk eleştirmenler, filmin aksiyon özelliklerine odaklandılar ve filmin Noel Meskene ortamına veya McClane’in çocukları ve ortağıyla yeniden bir araya gelme arzusuna çok az atıfta bulundular. Bayram. 2018’de Willis, “Die Hard” ın bir Noel filmi olmadığını, “Bruce Willis filmi!”
Yine de, Atlantik’in her iki yakasında, “Die Hard” en iyi tatil filmlerinin anketlerinde düzenli olarak yer alıyor. Ve tiyatro da bu popülariteyi benimsemeye başladı.
Gösteride Marsh, sol üstte Bruce Willis ve sağ altta Alan Rickman’ın oynadığı dramatik anlar dahil olmak üzere belirli sahneleri yeniden yaratıyor. Kredi… 20. Yüzyıl Tilkisi; Çubuk Penn
48 yaşındaki Marsh, “Die Hard” uzun süredir Chicago ve Minneapolis’te bir komedi Noel müzikali ve Seattle’da bir komedi olarak sahnelendiğinden, hit parçayı uyarlayan ilk oyuncu değil. Seattle Public Theatre’da 20 Aralık’a kadar devam eden “A Very Die Hard Christmas”ın arkasındaki ekibin bir parçası olan Jeff Schell, bir telefon görüşmesinde, bu teatral versiyonların “onu küçükken gördüğünü hatırlayan insanlar” nedeniyle ortaya çıktığını hissettiğini söyledi. yüksek” gösteriler sahneleyebilecekleri bir yaşa geliyorlardı.
2014’te Chicago’da gösterime giren “Yippee Ki-Yay Merry Christmas: A Die Hard Musical Parody”nin kitabını yazan Michael Shepherd Jordan, bir telefon röportajında ”Die Hard”ın sahnede çok iyi çalıştığını söyledi çünkü saçmalık küçücük bir bütçeyle “büyük, kanlı bir aksiyon filmi” oynamaya çalışıyor. Gösterisinde, filmin merkezinde yer alan bir polis arabasının uzaktan kumandalı bir oyuncakla yeniden yaratılması gerekiyor. Patlamalar da benzer şekilde aptalca.
Marsh, bu saçmalığı izlemenin eğlenceli olduğunu söyledi, ancak filmin sahnede iyi sonuç veren şekillerde de ilişkilendirilebilir olduğunu hissetti. Marsh, “Die Hard”ın nihayetinde bir çift, McClane ve eşi Holly hakkında Noel Konutu’nun baskısı altında tartıştığını ve birbirlerinden özür dilemek için mücadele ettiğini söyledi. Bu, herkesin özdeşleşebileceği bir senaryoydu, diye ekledi, “alışılmadık bir şekilde, John ve Holly terörist eylem nedeniyle birbirlerinden özür dilemezler.”
Geçtiğimiz on yılda, Marsh İngiltere’de, West End’e gitmeden önce Edinburgh festivallerinde başlayan, Katie Bonna ile birlikte yazılan “Dirty Great Love Story” de dahil olmak üzere, şiir yoluyla anlatılan öykülerle çok sayıda hit yaptı. Marsh, adını Willis’in filmdeki en akılda kalan repliklerinden birinin adıyla anılan “Yippee Ki Yay” fikrinin o kadar uzun zaman önce aklına geldiğini ve tarihini hatırlayamadığını söyledi. “Oyunlarım genellikle şaka olarak başlar,” dedi ve “Die Hard’ı destansı bir şiir olarak yapma fikri bu hoş tezattı.”
Geçen yıl, koronavirüs pandemisinin ardından İngiliz tiyatroları yeniden açılırken, Marsh bu fikrin aklına tekrar geldiğini söyledi. Keder hakkında bir oyun üzerinde çalışıyordu ama izleyicilerin “neşeli, komik, sıcak ve canlandırıcı bir şey” görmeyi tercih edeceğine karar verdi. Kısa süre sonra bir taslak yazmıştı ve ardından filmin ana sahnelerini düşük bütçeli gerçeğe dönüştürmek için yönetmen Hal Chambers ve hareket yönetmeni Emma Webb ile çalışıyordu.
Marsh, “Bütün Hans Grubervari terörist eylemlere karşın, ‘Die Hard’ın merkezinde duygusal bir gerçek var” dedi. Kredi… The New York Times için Tom Jamieson
Marsh, sahnede “Die Hard”ı genellikle yalnızca ses efektlerini ve seyircinin hayal gücünü kullanarak yeniden yaratıyor. İlk başlarda, silahlı bir terörist olması amaçlanan bir oyuncak ayıyla kavga eder. Daha sonra, yaralı izlenimi vermek için kendine sahte kan sürüyor. Daha sonra Marsh, bir tabure kullanarak, McClane’in patlayıcılarla dolu bir sandalyeyi asansör boşluğuna fırlattığı bir sahneyi yeniden yaratır. Daha sonra is gibi görünmek için kendini kakao tozuyla kaplar.
Marsh’ın yapmadığı tek şey ayakkabılarını çıkarmak. Filmin başlarında, Willis kendisininkini çıkarır ve teröristleri çıplak ayakla kovalamaya, ayaklarını kırık camlara kesmeye bırakılır. Oyunda Marsh, seyircisine oyununa devam etmesinin basit bir nedeni olduğunu söylüyor: “Bu katı gördünüz mü?” diyor.
Marsh, İngiltere turnesine çıkmadan önce 30 Aralık’a kadar Londra’da yayınlanacak olan “Yippee Ki Yay”ı geliştirme deneyiminin tamamen kolay olmadığını söyledi. İlk önizlemesini gerçekleştirdikten sonra, bir arkadaşı gösterinin gerçekten komik olduğunu ancak çok fazla duygusal etkisi olmadığını söyledi.
Marsh, “Acımasız bir nottu ama son derece yararlıydı,” dedi. Daha sonra oyunu değiştirdi, böylece sadece “Zor Ölüm”ün öyküsünü anlatmakla kalmadı, aynı zamanda bir internet forumunda buluşan iki “Zor Ölüm” fanatiği arasındaki aşk öyküsüyle iç içe geçirdi.
Bu duygusal yay, eleştirmenlerden övgü aldı. The Times of London’da yazan Dominic Maxwell, “Zor Ölüm”ü destansı bir şiire dönüştürme fikrine sahip olmanın “bir şey” olduğunu söyledi. “Bu düzeyde gösteriş, zeka, içgörü ve – beklenmedik bir şekilde – şefkatle onu anlatmak bambaşka bir şey,” diye yazdı.
Marsh, son oyunun “Die Hard”ın bugün onun için ne anlama geldiğini ortaya çıkardığını söyledi. Marsh, filmi gençken ilk izlediğinde, şakacı bir kahramanın kötü adamları dövmek için akıl almaz olasılıkların üstesinden geldiği tam gaz bir aksiyon sineması olarak keyif aldığını söyledi. “Ama şimdi onu izlemek farklı. Ben bir babayım, orta yaştayım.”
Bugün filmi, çocukların herhangi bir ilişkide nasıl “devasa bir el bombası” olabileceği ve ailelerin nasıl bağlantı kurmaya çalıştığı hakkında görüyor – “Evde Tek Başına” ve “Yalnız” dahil olmak üzere en başarılı Noel filmlerinin kalbinde bir mesaj var. Bu harika bir yaşam.”
Marsh, “Bütün Hans Grubervari terörist eylemlere karşın, ‘Die Hard’ın merkezinde duygusal bir gerçek var” dedi.
“Bu kadar uzun sürmesinin muhtemelen nedeni budur” diye ekledi.
-