REZEKNE, Letonya — Çocukken Sovyet gizli polisi tarafından Sibirya’ya sürülen ve on yıldan fazla bir süre orada mahsur kalan Dr. Juris Vidins, doğu Letonya’daki memleketinin merkezinde yükselen bir Kızıl Ordu askerinin büyük heykelini yıllarca lanetledi. . Tabanındaki bir yazıt, 1944’te Nazileri kovmuş ve babasını bir esir kampına ve ailenin geri kalanını donmuş bir vahşi doğaya gönderen Sovyet “kurtarıcılarını” onurlandırıyor.
84 yaşındaki Dr. Vidins, elinde makineli tüfek taşıyan bir Sovyet askerinin heykeline bakarak, “Bu kurtuluş değil, işgaldi” dedi.
Beni ailemden, mülkümüzden ve sahip olduğumuz her şeyden kurtardılar” dedi. “Eğer bu bir kurtuluşsa, ona bir anıt istemiyorum.”
Yıllarca heykeli yıkmak için boş yere uğraştıktan sonra, doktor şimdi Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline ve ordusuyla ilgili her şeye karşı bir tiksinti dalgası sayesinde, yakında rüyasının gerçekleşebileceğini görmekten mutlu.
İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra yaklaşık yarım yüzyıl boyunca Moskova’nın egemenliğinde olan Doğu ve Orta Avrupa’da, Sovyetler Birliği’nin bölgeyi faşizmden kurtarıp kurtarmadığı veya yeniden köleleştirip köleleştirmediği konusunda uzun süredir devam eden bir hafıza savaşı belirleyici bir dönüşe ulaştı. Ukrayna’da bir askeri açmaz olan şey, önemli ölçüde Rus kuvvetlerinin aleyhine döndü.
Sovyet birliklerini onurlandıran heykeller, son haftalarda Letonya, Estonya, Litvanya, Polonya ve Çek Cumhuriyeti’nde, Ukrayna’ya savaş alanında silahlarla yardım etmek için bir araya gelen ve Ukrayna’ya karşı evlerinde saldırıya geçen tüm NATO üyelerinde ya yıkıldı ya da yıkılması planlandı. Rus gücüne tiksindirici övgüler olarak gördükleri şey.
Letonya Devlet Başkanı Egils Levits, “Korkunç suçlar işleyen yabancı bir ordunun anıtlarının demokratik bir toplumda yeri yoktur” dedi. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Devlet Başkanı Vladimir V. Putin’in, ülkenin, tıpkı Hitler’in gerçek Nazileri gibi ezilmesi gereken Nazilerle dolup taştığı yönündeki asılsız iddialarla gerekçelendirilen Ukrayna’yı işgali, ülkesinin askeri ve ekonomik gücünü tüketti. Bay Putin aynı zamanda en güçlü ahlaki ve siyasi meşruiyet kaynağını da tüketti: Sovyetler Birliği’nin halefi olarak Rusya’nın iddiası, Hitler’in Almanya’sıyla savaşırken ölen 25 milyondan fazla Sovyet vatandaşına saygı gösterilmesi.
Letonya Devlet Başkanı Egils Levits, ülkenin başkenti Riga’da yaptığı bir röportajda, “Korkunç suçlar işleyen yabancı bir ordunun anıtlarının” “demokratik bir toplumda yeri yoktur” dedi.
Rusya, geçen ay Riga’daki yetkililerin 1985’te II. Rusya Dışişleri Bakanlığı, 1991’de Sovyetler Birliği’nin çöküşünden bu yana Moskova’nın egemenliğinden kurtulmuş olan Letonya’nın 1994’te savaş anıtlarına saygı gösterme taahhüdünü ihlal ettiğine dair öfkeli diplomatik şikayetler yağdırdı. Bakanlığın sözcüsü Maria Zakharova, Baltık Devletlerini “neo-Nazi bacchanalia”ya düşkün olmakla suçladı.
Letonya’nın savunma bakanı Artis Pabriks bir röportajda, “Tabii ki, Rusya, sürgünleri ve baskıyı haklı çıkarmak için Sovyet zamanlarında kullandıkları aynı kelimeleri kullanarak bizi korkutmaya çalıştı” dedi. “Bizi korkutmak istiyorlar”
Ukrayna’daki savaş, Baltık Devletlerinin Rusya’nın güvenilemeyecek saldırgan bir güç olduğuna dair uzun süredir devam eden uyarılarını büyük ölçüde haklı çıkardı. Ama aynı zamanda komşularını korkutma kapasitesini körelterek yurtdışındaki etnik Rusların alenen Moskova’nın yanında toplanma isteklerini azalttı ve askeri mekanizmasının zayıflıklarını ortaya çıkardı.
Rezekne’deki Yahudi mezarlığı. Kasabadaki binlerce Yahudi, II. Dünya Savaşı sırasında yerel işbirlikçilerin de yardımıyla Nazi askerleri tarafından öldürüldü. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Letonya savunma bakanı Bay Pabriks, “Deli değillerse, bize askeri olarak dokunmaya çalışmazlar” dedi. Daha önce Rusya’nın batı sınırında yığılan ve yeniden konuşlandırılan askerlere atıfta bulunarak, “Yanımızda bulunan birliklerinin çoğu şimdi Ukrayna’ya gönderildi” dedi.
Sovyet savaş anıtlarının yıkılmasının “iyi ve gerekli” olduğunu ve “Rus azınlığımızın bir seçim yapması gerektiği anlamına geldiğini” ekledi: Ya bu ülkeyi desteklemek ve vatansever olmak ya da Putin’i desteklemek zorundalar.
Bay Pabriks, “Savaş rejimini destekleyen herkese sıfır tolerans olacak” dedi.
Letonya’da yaşayan etnik Rusların çoğu, ülke nüfusunun yaklaşık dörtte biri, savaş anıtlarını Putin’e verilen destekten değil, Sovyet ordusuyla savaşırken ölen akrabalarını onurlandırmak için tutmak istediklerinde ısrar ediyor.
Ancak Rusya, II. Dünya Savaşı’nı siyasi bir kült ve Kremlin’e sadakatin mihenk taşı haline getirdi. Bay Putin, Nazilerle savaşırken öldürülenlere ciddi bir hürmet göstermek yerine, iktidardaki hakimiyetini güçlendirmek ve düşmanlarını hain ve faşist olarak şeytanlaştırmak için onların hafızasını kullandı.
Letonya Parlamentosu tarafından Haziran ayında kabul edilen bir yasa, “Sovyet ve Nazi rejimlerini yücelten nesnelerin” halka açık olarak teşhir edilmesini yasakladı ve bunların 15 Kasım’a kadar kaldırılmasını emretti. Yasak, mezarlıklar veya savaş mezarları için geçerli değil, sadece Sovyet iktidarına ait anıtlar için geçerli değil. Polonya ve Baltık Devletleri’ni Moskova ve Berlin arasında bölen gizli bir protokolü de içeren, Stalin ile Hitler arasında 1939 yılında imzalanan saldırmazlık paktının ardından Kızıl Ordu’nun 1940’ta gelmesiyle Letonya’ya ulaştı.
Bu işgal, Dr. Vidins’in aynı zamanda bir doktor olan babasının tutuklanması ve ailenin geri kalanının Sibirya’ya sürülmesiyle sonuçlandı. 1941’de 2400’ü çocuk olmak üzere 15.000’den fazla Letonyalı sınır dışı edildi.
Sovyet yönetimi, bazı Letonyalıların rahat bir şekilde karşıladığı Haziran 1941’deki Nazi işgali ile sona erdi. Letonya’nın Sovyet ve Nazi yönetimi altında çektiği acılar için ulusal bir tapınak olan Letonya Meslek Müzesi’nin tarih bölümünün başkanı Gints Apals, “Pek çok insan Naziler altında yaşamın Sovyetlerden daha kötü olabileceğini hayal edemezdi” dedi.
Letonya’da II. Dünya Savaşı’ndan önce 90.000’den fazla Yahudi vardı, ancak Nazi işgalinin sonunda sadece birkaç yüz kişi kalmıştı; çoğu öldürüldü ve diğerleri kaçtı.
Kızıl Ordu, 1944’te batıya, Almanya’ya doğru ilerlerken Letonya’ya döndü ve sınır dışı edilmek üzere binlercesini topladı. 1949’a gelindiğinde, yaklaşık 42.000 kişi – ülke nüfusunun yüzde 2’sinden fazlası – Sibirya’ya gönderildi, binlercesi de şüpheli “faşist” ve Nazi işbirlikçileri olarak idam edildi ve hapsedildi. Sovyet işgalinin bu ikinci dönemi 1991 yılına kadar devam etti.
Dr. Vidins (solda) ve Dr. Vidins’in yapmak istediği gibi Kızıl Ordu heykelini yıkmanın Rusya’nın ölü savaşının anısını kirleteceğini düşünen etnik bir Rus olan arkadaşı Vadim Gilis. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Bay Apals, Letonya’nın resmi tutumunun, “her iki totaliter sistemin de eşit derecede kötü olduğu”, her birinin aynı sayıda insanı öldürdüğü için değil, “her ikisi de ideolojik toplu katliam kullandığı” için olduğunu söyledi.
Muhalif siyasetçi Leonid Gozman’ın geçen hafta Stalin’in Hitler’den ‘daha kötü’ olduğunu söylediği için ikinci kez hapse atıldığı Rusya’da bunun yasa dışı olduğunu söyleyerek.
Letonya Dışişleri Bakanlığı’na danışmanlık yapan tarihçi Edgars Engizers, Putin’in tarihi politize etmesinin, Rusya’nın Nazileri yenmedeki rolü nedeniyle gördüğü saygının çoğunu boşa harcadığını söyledi. Bir “sahte tarih” seliyle baltalanan Letonya’nın savaş anıtlarına daha önce gösterdiği hoşgörünün, Kremlin’in “İkinci Dünya Savaşı’nın ideolojikleştirilmiş kültüne” duyduğu tiksintiyle dolup taştığını söyledi.
Bay Engizers, “Rusya’nın askeri mirasının yüceltilmesi, savaş suçlarının yüceltilmesine dönüştü” dedi.
Letonya, Estonya ve Litvanya 1991’de Sovyetler Birliği’nden ayrılıp bağımsızlıklarını yeniden kazandıklarında, hepsi Sovyet devletinin kurucusu Lenin’in heykellerini hızla devirdiler, ancak Riga dikilitaşı ve Rezekne’deki heykel gibi II. .
Letonya’da Sovyet fedakarlığına duyulan bu kalıcı saygı, Haziran ayında yeni yasayla bir kenara süpürüldü.
Özellikle Dr. Vidins’in memleketi Rezekne ve Letonya’nın kendi II.
Daugavpils’in birinci belediye başkan yardımcısı ve “Letonya Rus Birliği”nin yerel şube başkanı Aleksei Vasiliev, “kurtuluştan” hiç bahsetmeyen, süslenmemiş metal bir kule olan anıtı korumak için savaş sırasında öldürülen akrabalarına borçlu olduğunu söyledi. ” Sovyetler Birliği tarafından. Kent, anıtın sanatsal ve kültürel değeri olduğunu iddia ederek, yıkımdan kurtarmak için mahkemelere başvurdu.
Bay Vasiliev, “Buldozerler gelirlerse önünde uzanmayacağım ama diz çöküp durmaları için dua edeceğim” dedi.
Daugavpils’in ilk belediye başkan yardımcısı Aleksei Vasiliev, bunu şehrin 2. Dünya Savaşı anıtını korumak için savaş sırasında öldürülen akrabalarına borçlu olduğunu söyledi. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Kendi anıtlarının yıkılması için verilen sürenin yaklaşması ve Riga’daki hükümetin yasaklama yasasına uymayan kasabalara karşı yasal eylem tehdidinde bulunmasıyla birlikte, Rezekne’deki belediye yetkilileri kısa süre önce çevrimiçi bir kamuoyu araştırması yaptı, ancak net bir yanıt alamadı: heykelin sökülmesini istedi, yüzde 43’ü istemediğini ve yüzde 4’ü merkez parktan taşınmasını istediğini söyledi.
Kanunla bölünmüş bir halk arasında kalan Rezekne’nin belediye başkanı, heykele ne olacağını henüz kamuoyuna açıklamadı.
Dr. Vidins, belediye başkanının burayı yıkmak zorunda kalacağından emin olduğunu söyledi. “Uzun zaman önce gitmiş olması gerekirdi,” dedi, “ve umarım yakında gideceği için çok mutluyum.”
Ancak, doktorun eski bir arkadaşı olan Vadim Gilis de dahil olmak üzere birçok yerel Rus, bunun kendi kimliklerine ve Rusya’nın ölü savaşının anısına bir saldırı olacağını düşünüyor.
Kasabanın genişleyen Yahudi mezarlığını ziyaret eden Bay Gilis, yerel işbirlikçilerin yardım ettiği Nazi askerlerinin binlerce Yahudiyi öldürdüğü çimenli bir nehir kıyısına işaret etti. “Sovyet askerleri buraya bu yüzden geldi” dedi. “Ama hepimiz hala II. Dünya Savaşı’nda olanlar için savaşıyoruz.”
Dr. Vidins’e ve pozisyonuna saygı duyduğunu söyledi. Bay Gilis, “İyi anlaşıyoruz,” dedi. “Ancak tarih hakkında konuşmaya başladığımızda tüm sorunlar başlıyor.”
-
84 yaşındaki Dr. Vidins, elinde makineli tüfek taşıyan bir Sovyet askerinin heykeline bakarak, “Bu kurtuluş değil, işgaldi” dedi.
Beni ailemden, mülkümüzden ve sahip olduğumuz her şeyden kurtardılar” dedi. “Eğer bu bir kurtuluşsa, ona bir anıt istemiyorum.”
Yıllarca heykeli yıkmak için boş yere uğraştıktan sonra, doktor şimdi Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline ve ordusuyla ilgili her şeye karşı bir tiksinti dalgası sayesinde, yakında rüyasının gerçekleşebileceğini görmekten mutlu.
İkinci Dünya Savaşı’nın sona ermesinden sonra yaklaşık yarım yüzyıl boyunca Moskova’nın egemenliğinde olan Doğu ve Orta Avrupa’da, Sovyetler Birliği’nin bölgeyi faşizmden kurtarıp kurtarmadığı veya yeniden köleleştirip köleleştirmediği konusunda uzun süredir devam eden bir hafıza savaşı belirleyici bir dönüşe ulaştı. Ukrayna’da bir askeri açmaz olan şey, önemli ölçüde Rus kuvvetlerinin aleyhine döndü.
Sovyet birliklerini onurlandıran heykeller, son haftalarda Letonya, Estonya, Litvanya, Polonya ve Çek Cumhuriyeti’nde, Ukrayna’ya savaş alanında silahlarla yardım etmek için bir araya gelen ve Ukrayna’ya karşı evlerinde saldırıya geçen tüm NATO üyelerinde ya yıkıldı ya da yıkılması planlandı. Rus gücüne tiksindirici övgüler olarak gördükleri şey.
Letonya Devlet Başkanı Egils Levits, “Korkunç suçlar işleyen yabancı bir ordunun anıtlarının demokratik bir toplumda yeri yoktur” dedi. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Devlet Başkanı Vladimir V. Putin’in, ülkenin, tıpkı Hitler’in gerçek Nazileri gibi ezilmesi gereken Nazilerle dolup taştığı yönündeki asılsız iddialarla gerekçelendirilen Ukrayna’yı işgali, ülkesinin askeri ve ekonomik gücünü tüketti. Bay Putin aynı zamanda en güçlü ahlaki ve siyasi meşruiyet kaynağını da tüketti: Sovyetler Birliği’nin halefi olarak Rusya’nın iddiası, Hitler’in Almanya’sıyla savaşırken ölen 25 milyondan fazla Sovyet vatandaşına saygı gösterilmesi.
Letonya Devlet Başkanı Egils Levits, ülkenin başkenti Riga’da yaptığı bir röportajda, “Korkunç suçlar işleyen yabancı bir ordunun anıtlarının” “demokratik bir toplumda yeri yoktur” dedi.
Rusya, geçen ay Riga’daki yetkililerin 1985’te II. Rusya Dışişleri Bakanlığı, 1991’de Sovyetler Birliği’nin çöküşünden bu yana Moskova’nın egemenliğinden kurtulmuş olan Letonya’nın 1994’te savaş anıtlarına saygı gösterme taahhüdünü ihlal ettiğine dair öfkeli diplomatik şikayetler yağdırdı. Bakanlığın sözcüsü Maria Zakharova, Baltık Devletlerini “neo-Nazi bacchanalia”ya düşkün olmakla suçladı.
Letonya’nın savunma bakanı Artis Pabriks bir röportajda, “Tabii ki, Rusya, sürgünleri ve baskıyı haklı çıkarmak için Sovyet zamanlarında kullandıkları aynı kelimeleri kullanarak bizi korkutmaya çalıştı” dedi. “Bizi korkutmak istiyorlar”
Ukrayna’daki savaş, Baltık Devletlerinin Rusya’nın güvenilemeyecek saldırgan bir güç olduğuna dair uzun süredir devam eden uyarılarını büyük ölçüde haklı çıkardı. Ama aynı zamanda komşularını korkutma kapasitesini körelterek yurtdışındaki etnik Rusların alenen Moskova’nın yanında toplanma isteklerini azalttı ve askeri mekanizmasının zayıflıklarını ortaya çıkardı.
Rezekne’deki Yahudi mezarlığı. Kasabadaki binlerce Yahudi, II. Dünya Savaşı sırasında yerel işbirlikçilerin de yardımıyla Nazi askerleri tarafından öldürüldü. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Letonya savunma bakanı Bay Pabriks, “Deli değillerse, bize askeri olarak dokunmaya çalışmazlar” dedi. Daha önce Rusya’nın batı sınırında yığılan ve yeniden konuşlandırılan askerlere atıfta bulunarak, “Yanımızda bulunan birliklerinin çoğu şimdi Ukrayna’ya gönderildi” dedi.
Sovyet savaş anıtlarının yıkılmasının “iyi ve gerekli” olduğunu ve “Rus azınlığımızın bir seçim yapması gerektiği anlamına geldiğini” ekledi: Ya bu ülkeyi desteklemek ve vatansever olmak ya da Putin’i desteklemek zorundalar.
Bay Pabriks, “Savaş rejimini destekleyen herkese sıfır tolerans olacak” dedi.
Letonya’da yaşayan etnik Rusların çoğu, ülke nüfusunun yaklaşık dörtte biri, savaş anıtlarını Putin’e verilen destekten değil, Sovyet ordusuyla savaşırken ölen akrabalarını onurlandırmak için tutmak istediklerinde ısrar ediyor.
Ancak Rusya, II. Dünya Savaşı’nı siyasi bir kült ve Kremlin’e sadakatin mihenk taşı haline getirdi. Bay Putin, Nazilerle savaşırken öldürülenlere ciddi bir hürmet göstermek yerine, iktidardaki hakimiyetini güçlendirmek ve düşmanlarını hain ve faşist olarak şeytanlaştırmak için onların hafızasını kullandı.
Letonya Parlamentosu tarafından Haziran ayında kabul edilen bir yasa, “Sovyet ve Nazi rejimlerini yücelten nesnelerin” halka açık olarak teşhir edilmesini yasakladı ve bunların 15 Kasım’a kadar kaldırılmasını emretti. Yasak, mezarlıklar veya savaş mezarları için geçerli değil, sadece Sovyet iktidarına ait anıtlar için geçerli değil. Polonya ve Baltık Devletleri’ni Moskova ve Berlin arasında bölen gizli bir protokolü de içeren, Stalin ile Hitler arasında 1939 yılında imzalanan saldırmazlık paktının ardından Kızıl Ordu’nun 1940’ta gelmesiyle Letonya’ya ulaştı.
Bu işgal, Dr. Vidins’in aynı zamanda bir doktor olan babasının tutuklanması ve ailenin geri kalanının Sibirya’ya sürülmesiyle sonuçlandı. 1941’de 2400’ü çocuk olmak üzere 15.000’den fazla Letonyalı sınır dışı edildi.
Sovyet yönetimi, bazı Letonyalıların rahat bir şekilde karşıladığı Haziran 1941’deki Nazi işgali ile sona erdi. Letonya’nın Sovyet ve Nazi yönetimi altında çektiği acılar için ulusal bir tapınak olan Letonya Meslek Müzesi’nin tarih bölümünün başkanı Gints Apals, “Pek çok insan Naziler altında yaşamın Sovyetlerden daha kötü olabileceğini hayal edemezdi” dedi.
Letonya’da II. Dünya Savaşı’ndan önce 90.000’den fazla Yahudi vardı, ancak Nazi işgalinin sonunda sadece birkaç yüz kişi kalmıştı; çoğu öldürüldü ve diğerleri kaçtı.
Kızıl Ordu, 1944’te batıya, Almanya’ya doğru ilerlerken Letonya’ya döndü ve sınır dışı edilmek üzere binlercesini topladı. 1949’a gelindiğinde, yaklaşık 42.000 kişi – ülke nüfusunun yüzde 2’sinden fazlası – Sibirya’ya gönderildi, binlercesi de şüpheli “faşist” ve Nazi işbirlikçileri olarak idam edildi ve hapsedildi. Sovyet işgalinin bu ikinci dönemi 1991 yılına kadar devam etti.
Dr. Vidins (solda) ve Dr. Vidins’in yapmak istediği gibi Kızıl Ordu heykelini yıkmanın Rusya’nın ölü savaşının anısını kirleteceğini düşünen etnik bir Rus olan arkadaşı Vadim Gilis. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Bay Apals, Letonya’nın resmi tutumunun, “her iki totaliter sistemin de eşit derecede kötü olduğu”, her birinin aynı sayıda insanı öldürdüğü için değil, “her ikisi de ideolojik toplu katliam kullandığı” için olduğunu söyledi.
Muhalif siyasetçi Leonid Gozman’ın geçen hafta Stalin’in Hitler’den ‘daha kötü’ olduğunu söylediği için ikinci kez hapse atıldığı Rusya’da bunun yasa dışı olduğunu söyleyerek.
Letonya Dışişleri Bakanlığı’na danışmanlık yapan tarihçi Edgars Engizers, Putin’in tarihi politize etmesinin, Rusya’nın Nazileri yenmedeki rolü nedeniyle gördüğü saygının çoğunu boşa harcadığını söyledi. Bir “sahte tarih” seliyle baltalanan Letonya’nın savaş anıtlarına daha önce gösterdiği hoşgörünün, Kremlin’in “İkinci Dünya Savaşı’nın ideolojikleştirilmiş kültüne” duyduğu tiksintiyle dolup taştığını söyledi.
Bay Engizers, “Rusya’nın askeri mirasının yüceltilmesi, savaş suçlarının yüceltilmesine dönüştü” dedi.
Letonya, Estonya ve Litvanya 1991’de Sovyetler Birliği’nden ayrılıp bağımsızlıklarını yeniden kazandıklarında, hepsi Sovyet devletinin kurucusu Lenin’in heykellerini hızla devirdiler, ancak Riga dikilitaşı ve Rezekne’deki heykel gibi II. .
Letonya’da Sovyet fedakarlığına duyulan bu kalıcı saygı, Haziran ayında yeni yasayla bir kenara süpürüldü.
Özellikle Dr. Vidins’in memleketi Rezekne ve Letonya’nın kendi II.
Daugavpils’in birinci belediye başkan yardımcısı ve “Letonya Rus Birliği”nin yerel şube başkanı Aleksei Vasiliev, “kurtuluştan” hiç bahsetmeyen, süslenmemiş metal bir kule olan anıtı korumak için savaş sırasında öldürülen akrabalarına borçlu olduğunu söyledi. ” Sovyetler Birliği tarafından. Kent, anıtın sanatsal ve kültürel değeri olduğunu iddia ederek, yıkımdan kurtarmak için mahkemelere başvurdu.
Bay Vasiliev, “Buldozerler gelirlerse önünde uzanmayacağım ama diz çöküp durmaları için dua edeceğim” dedi.
Daugavpils’in ilk belediye başkan yardımcısı Aleksei Vasiliev, bunu şehrin 2. Dünya Savaşı anıtını korumak için savaş sırasında öldürülen akrabalarına borçlu olduğunu söyledi. Kredi… New York Times için Katrina Kepule
Kendi anıtlarının yıkılması için verilen sürenin yaklaşması ve Riga’daki hükümetin yasaklama yasasına uymayan kasabalara karşı yasal eylem tehdidinde bulunmasıyla birlikte, Rezekne’deki belediye yetkilileri kısa süre önce çevrimiçi bir kamuoyu araştırması yaptı, ancak net bir yanıt alamadı: heykelin sökülmesini istedi, yüzde 43’ü istemediğini ve yüzde 4’ü merkez parktan taşınmasını istediğini söyledi.
Kanunla bölünmüş bir halk arasında kalan Rezekne’nin belediye başkanı, heykele ne olacağını henüz kamuoyuna açıklamadı.
Dr. Vidins, belediye başkanının burayı yıkmak zorunda kalacağından emin olduğunu söyledi. “Uzun zaman önce gitmiş olması gerekirdi,” dedi, “ve umarım yakında gideceği için çok mutluyum.”
Ancak, doktorun eski bir arkadaşı olan Vadim Gilis de dahil olmak üzere birçok yerel Rus, bunun kendi kimliklerine ve Rusya’nın ölü savaşının anısına bir saldırı olacağını düşünüyor.
Kasabanın genişleyen Yahudi mezarlığını ziyaret eden Bay Gilis, yerel işbirlikçilerin yardım ettiği Nazi askerlerinin binlerce Yahudiyi öldürdüğü çimenli bir nehir kıyısına işaret etti. “Sovyet askerleri buraya bu yüzden geldi” dedi. “Ama hepimiz hala II. Dünya Savaşı’nda olanlar için savaşıyoruz.”
Dr. Vidins’e ve pozisyonuna saygı duyduğunu söyledi. Bay Gilis, “İyi anlaşıyoruz,” dedi. “Ancak tarih hakkında konuşmaya başladığımızda tüm sorunlar başlıyor.”
-