LVIV, Ukrayna — Rusya’nın Ukrayna’yı işgalinden önceki gece, bir müzisyen, Lviv’in eski kentinin kalbindeki Arnavut kaldırımlı bir sokakta şarkı söylüyordu, ısı lambalarının parıltısı bir yere yumuşak bir ışık saçıyordu. sarı taş ev.
Savaşa kadar Wild House’un evi, kısmen sergi alanı, kısmen berber, kısmen TikTok stüdyosu ve sanatçılar ile dijital göçebelerin buluşma noktasıydı. Şimdi, Rusya’nın saldırısından kaçan insanlar için bir pansiyon.
Acele telefon görüşmeleri ve çılgın metin mesajlarıyla varlığının söylenmesiyle gayri resmi olarak başladı. Savaş genişledikçe, artık bitmeyen bir ihtiyaç akışıyla ilgilenen ayrıntılı bir gönüllü ağının parçası olan Wild House’un sözleri de arttı.
29 yaşındaki, hevesli bir gazeteci olan ve insancıllığa dönüşen 29 yaşındaki Nadiya Opryshko, dönüşümünün arkasındaki itici güçtür.
“Rusya ordusu, boşuna savaşıyorlar” dedi bir röportajda. “Ne için savaştıklarını bilmiyorlardı ve anlayamıyorlar.
“Ukrayna halkı, ne için savaştığımızı biliyoruz” diye devam etti. “Barış için savaşıyoruz. Ülkemiz için savaşıyoruz. Ve özgürlük için savaşıyoruz.”
Bu ay Lviv’deki bir askeri okulda toprak savunmasına katılan gönüllüler. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Onun ve Vahşi Ev’in hikayesi, birçok yönden, şehrinin ve ulusunun yalnızca birkaç haftalık savaşta geçirdiği daha geniş dönüşümü yansıtıyor.
Değişimin işaretleri her yerde görülebilir, aynı anda hem tuhaf hem de tuhaf bir şekilde tanıdık, kökten değiştirilmiş bir bağlamda oynanan eski ritüeller.
Fransız bir kafenin yanında bavullarıyla bir köşede duran bir aile, arka planda Edith Piaf’ın sesi uğulduyor. Ama onlar turist değil. Bavullarında, koşarken zaman ve mekan ne olursa olsun, yoğunlaştırılmış yaşamlar vardır.
Black Honey’de iki kişi kahve paylaşıyor. Eski arkadaşlar değil, bir servet askeri ve Avustralyalı bir gazeteci. Otellerin hepsi dolu, ancak gezginler şehrin muhteşem mimarisine çekilen turistler değil, yardım görevlileri, diplomatlar, gazeteciler, casuslar ve peşinden koşması daha zor olan diğer insanlar.
Ve her zaman, geçen hafta şehrin hemen dışındaki bir askeri üsse yapılan korkunç saldırı ve yakınlarda Cuma günü yapılan başka bir saldırıyla, ülkenin dört bir yanındaki şehirlere yağan yıkımın hatırlatıcılarını haykıran hava saldırısı sirenleri vardır. havaalanı, şehrin kendisine daha da yaklaşıyor.
Ancak Ukrayna kuvvetlerinin başkent Kiev ve diğer şehirlerdeki Rus saldırılarına karşı savaştığı her gün, Lviv’in savunmasını sertleştirmesi için başka bir gün. Sanat eserleri şimdi sığınaklarda istifleniyor. Rynok Meydanı’ndaki, Dünya için bir alegori anlamına gelen dört kireçtaşı heykel, şimdi köpük ve plastiğe sarılarak Neptün’ü yalnızca üç dişlisi tanımlanabilen bir siluete dönüştürüyor. 1360 yılında kurulan Kutsal Bakire Meryem’in Göğe Kabulü Bazilikası’nın vitray pencereleri, Rus roketlerinden korunmak için metalle kaplanmıştır.
Lviv çevresindeki kültürel öneme sahip heykeller ve anıtlar, olası bir Rus bombardımanına karşı korunmak amacıyla köpük ve plastik örtü ile sarılmıştır. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Ukrayna’dan kaçan üç milyon insanın çoğunluğu Lviv’in tren ve otobüs istasyonlarından geçti. Ve milyonlarca ülke içinde yerinden edilmiş insan için Lviv, batıda kısacık da olsa güvenliğe açılan kapıdır. Şehir insanlarla ve duygularla dolup taşıyor. Enerji ve umutsuzluk. Öfke ve kararlılık.
İlk hava saldırısının ertesi sabahı, 24 Şubat’ta şafaktan önce siren çaldı, ancak çoğunlukla belirsizlik vardı. İnsanlar, banka makinelerinde ve mağazalarda sıraya girerek, değerli eşyalarını toplamak için acele ederek ve fırtınayı beklemek için planlar yaparak, gözleri dolmuş ve kararsız çıktılar.
Dükkanların çoğu kapandı, taksiler çalışmayı durdurdu ve görünüşe göre herkes şehirlerin üzerinde kükreyen Rus savaş uçaklarının videolarını (bazıları gerçek, bazıları sahte) izlemek için Telegram’a gitti ve Rus füzeleri binalara çarpıyor.
İnsanlar Ukrayna’da ve ülke dışında sevdiklerine kavuşmak için koşuştururken oteller boşaldı.
Citadel Inn’de kapıcı olan 36 yaşındaki Denys Derchachev, savaşın ilk sabahında “Aileleri için, arkadaşları için korkuyorlar” dedi.
Doğu Ukrayna’dan gelen insanlar geçen hafta Lviv’e indi. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Christina Kornienko, değerli eşyalarını bir kasadan almak için sıradaydı. Ama o anın şokunda bile, bundan sonra ne olacağına dair bir fikri vardı. “Kadınlar Polonya’ya gidecek ve erkekler savaşacak” dedi.
Haklıydı. Şok hızla öfkeye dönüştü ve bu da dikkate değer bir dayanışma duygusunu ateşledi.
Bir aydan kısa bir süre önce, 35 yaşındaki Arsan, yerel bir kahve dükkanının sahibiydi. Karısı ona ülkenin savaşta olduğunu söylediğinde spor salonuna gitmek üzereydi. Dört gün sonra, ateş bombası yapmayı ve Rus sabotajcıları tarafından füze saldırılarını yönlendirmek için binalara yerleştirilen floresan işaretleyicileri nasıl tespit edeceğini öğreniyordu.
“Bu durumun nasıl gelişeceğini bilmediğimiz için şut çekmeyi öğrenebiliriz” dedi. Başta Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin’in nükleer silahlarla ilgili konuşmasıyla “çılgın insanların yapabileceklerinden” korktuğunu, ancak Arsan’ın orduya güvendiğini söyledi.
“Ukrayna ordusu harika bir iş çıkarıyor” dedi. “Onlar süper insanlar.”
Bu ay Lviv’de Ukraynalı bir asker Viktor Dudar’ın cenazesinde yas tutanlar. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Bir ay önce, Arsan’ın özgüveni, kabadayılık olarak kolayca reddedilebilirdi. Çok az askeri analist, Rus ordusunun üstün ateş gücü ve profesyonelliği olarak kabul edilen şeye karşı Ukrayna ordusuna çok fazla şans verdi. Ancak her geçen gün -Ukrayna kuvvetleri Kiev’i savunurken, Mariupol’da büyük bir kararlılıkla tutunurken ve Rus kuvvetlerinin Odessa’ya ilerlemesini engellemek için hararetli bir kampanya yürütürken- ulusun kendisine olan inancı derinleşiyor gibi görünüyor.
Periyodik olarak, Ukrayna ordusu savaş alanındaki başarıları hakkında doğrulanması imkansız olan geniş iddialarda bulunuyor. Örneğin bu ay, savaşın başlamasından bu yana güçlerinin 13.500 Rus askerini öldürdüğünü ve 404 tank, 81 uçak, 95 helikopter ve 1.200’den fazla zırhlı personel gemisini imha ettiğini söyledi.
Batılı analistlerin neredeyse kesinlikle şişirilmiş olduğunu söylediği bu rakamlar, Başkan Volodymyr Zelensky tarafından ulusa yönelik günlük konuşmalarında – ulusun öfkesini kanalize ederken günde bir, iki, bazen üç veya dört kez – aktarılıyor. ve moralini yükseltmeye çalışır.
Baristalardan, bilgisayar programcılarından, muhasebecilerden ve avukatlardan doğan bir direnişe ilham verirken Ukraynalıları sık sık gözyaşlarına boğan, haftalarca sürdürmeyi başardığı bir rutin.
Ancak bir ordu, bir zamanlar Napolyon’un dediği gibi, midesi üzerinde hareket eder, hatta sivil bile. Ve ulusun savunmasının pek çok yönü gibi, ulusun sürekli büyüyen yurttaş-savaşçı kadrosunu sağlama çabası, gönüllülerle başladı.
Lviv’deki gaziler, ülkenin dört bir yanındaki cephe hatlarına gönderilmek üzere ilk yardım malzemelerini topluyor Kredi.. The New York Times için Ivor Prickett
Yüzlerce kişi Lviv Sarayı’nda her gün toplanıyor Sanat, salamura konserveleri kavanozları, bağışlanan giysiler, galonlarca su ve tuvalet malzemeleriyle doldurulmuş çöp torbaları paketleyerek savaşa karşı savaşıyor.
“Bombardıman başladıktan hemen sonra başladık,” dedi merkezin sanat yönetmeni Yuri Viznyak ve şimdi kendini savaşta kritik bir merkeze liderlik ediyor bulan Yuri Viznyak çaba. Ve Rusların giderek sivilleri hedef almasıyla, çalışmalarının çoğu şimdi çok ihtiyacı olan insanlara yardım sağlamaya adandı.
Rusya-Ukrayna Savaşı: Bilinmesi Gereken Önemli Şeyler
Kart 1 / 4
Mariupol’a saldırı genişliyor. Rus kuvvetleri kuşatma altındaki kıyı kentini bombalamaya devam etti ve yerel yetkililere göre binlerce sakini zorla sınır dışı etti. Şehir yetkilileri, yeni yıkılanlar arasında yaklaşık 400 kişinin saklandığı bir sanat okulu olduğunu söyledi.
Bir çıkmazın işaretleri şekilleniyor. Rusya’nın Ukrayna’nın büyük şehirlerindeki ilerleyişi durdu ve askerlerin Kiev çevresinde savunma mevzilerine girdiğini gösteren uydu görüntüleri, Batı’da savaşın kanlı bir çıkmaza girdiğine dair bir fikir birliği ortaya çıkıyor.
Bir Ukrayna üssü vuruldu. Ukraynalı bir yetkili, güneydeki Mykolaiv kentindeki kışlalara yapılan füze saldırısında 40’tan fazla denizcinin öldüğünü söyledi. Bu, savaşın başlamasından bu yana Ukrayna kuvvetlerine yönelik en ölümcül saldırılardan biri olacak ve ölü sayısı bildirilenden çok daha yüksek olabilir.
Çernobil işçileri rahatladı. Ukrayna’nın kuzeyindeki nükleer santrali terk edemeyen üç haftadan fazla bir sürenin ardından, yetkililer 64 işçinin işten çıkarılabildiğini söyledi. Tesisteki personel, Rus güçlerinin sahayı kontrol altına almasından bir gün önce, 23 Şubat’tan bu yana mahsur kaldı.
Ancak askerler, silahlar ve insani yardım Lviv’den doğu cephesine doğru hareket ederken, bir insanlık dalgası diğer cephede ilerlemeye devam ediyor. yön. Her geçen gün Lviv’e taşıdıkları hikayeler daha da vahimleşiyor.
16 yaşındaki Katya Rudenko, Ukrayna’nın Lviv kentinde yerinden edilmiş insanları barındırmak için kullanılan bir kukla tiyatrosunda bir arkadaşının kızı olan 3 yaşındaki Dominika ile oynuyor , Cuma gününde. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Matukhno Vitaliy, 23, doğu Ukrayna’daki Luhansk bölgesinden ve Rusya sınırına yakın Lysychansk şehrinden. Kalabalık bir tahliye treniyle Lviv’e ulaşması iki gün ve gecesini aldı.
Anne ve babasının hâlâ şehirde olduğunu, tüm boruların tahrip olması nedeniyle akan suyu olmadığını söyledi. Savaştan önce 100.000 nüfusu vardı, ancak kaçının kaçtığını ve kaçının öldüğünü söylemek mümkün değil.
“Her şey mahvoldu” dedi.
Mariupol. Harkov. Çernihiv. Sumi. Oktırka. Hostomel. Irpin. Harabelere dönüşen Ukrayna şehirlerinin listesi büyümeye devam ediyor. Rus ilerlemesi yavaşlamış olsa da, yıkım yavaşlamadı.
Lviv’deki insanların şehirlerinin kurtulabileceğine dair sahip oldukları tüm yanılsamalar çoktan söndü. Böylece büyükanneler, kamuflaj ağları yapmak için kumaşları birbirine çeken torunlara katılırlar. Şehrin kenar mahallelerindeki köylüler hendekler kazıyor ve barikatlar kuruyor. Film akışı siteleri, yangın bombalarının nasıl yapılacağına dair videolar içerir.
Bu ayın başlarında Lviv’in dışında Molotof kokteyllerinin hazır olduğu bir kontrol noktası. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Ancak savaşın ilk günlerinin aksine, şehir hayat uğulduyor. Mağazalar yeniden açıldı ve sokak müzisyenleri sahne alıyor. Alkol yasak ama barlar dolu. Akşam 7’de sokağa çıkma yasağı, sıkıştırılmış akşam yemeği saatleri için bir masa bulmanın zor olduğu anlamına gelir.
Ancak bir zamanlar yerel işletmelerin reklamını yapan şehirdeki posterlerin yerini savaş propagandası aldı. Pek çoğu, Putin’in Bay Zelensky hakkında yaptığı kaba bir yoruma odaklanarak onu hedef alıyor.
“Beğen ya da beğenme, güzellik, buna katlanmak zorundasın,” dedi Putin, Rusça kafiyeli bir ifade kullanarak. Ukraynalılar onun tecavüze atıfta bulunduğuna inanıyor – bir ulusun tecavüzü olduğunu söyledikleri şeyin başlangıcı.
En popüler afişlerden biri, Bay Putin’in üzerinde baş gösteren bir kadını gösteriyor. Ağzına silah dayayarak, “Ben senin güzelliğin değilim” diyor.
-
Savaşa kadar Wild House’un evi, kısmen sergi alanı, kısmen berber, kısmen TikTok stüdyosu ve sanatçılar ile dijital göçebelerin buluşma noktasıydı. Şimdi, Rusya’nın saldırısından kaçan insanlar için bir pansiyon.
Acele telefon görüşmeleri ve çılgın metin mesajlarıyla varlığının söylenmesiyle gayri resmi olarak başladı. Savaş genişledikçe, artık bitmeyen bir ihtiyaç akışıyla ilgilenen ayrıntılı bir gönüllü ağının parçası olan Wild House’un sözleri de arttı.
29 yaşındaki, hevesli bir gazeteci olan ve insancıllığa dönüşen 29 yaşındaki Nadiya Opryshko, dönüşümünün arkasındaki itici güçtür.
“Rusya ordusu, boşuna savaşıyorlar” dedi bir röportajda. “Ne için savaştıklarını bilmiyorlardı ve anlayamıyorlar.
“Ukrayna halkı, ne için savaştığımızı biliyoruz” diye devam etti. “Barış için savaşıyoruz. Ülkemiz için savaşıyoruz. Ve özgürlük için savaşıyoruz.”
Bu ay Lviv’deki bir askeri okulda toprak savunmasına katılan gönüllüler. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Onun ve Vahşi Ev’in hikayesi, birçok yönden, şehrinin ve ulusunun yalnızca birkaç haftalık savaşta geçirdiği daha geniş dönüşümü yansıtıyor.
Değişimin işaretleri her yerde görülebilir, aynı anda hem tuhaf hem de tuhaf bir şekilde tanıdık, kökten değiştirilmiş bir bağlamda oynanan eski ritüeller.
Fransız bir kafenin yanında bavullarıyla bir köşede duran bir aile, arka planda Edith Piaf’ın sesi uğulduyor. Ama onlar turist değil. Bavullarında, koşarken zaman ve mekan ne olursa olsun, yoğunlaştırılmış yaşamlar vardır.
Black Honey’de iki kişi kahve paylaşıyor. Eski arkadaşlar değil, bir servet askeri ve Avustralyalı bir gazeteci. Otellerin hepsi dolu, ancak gezginler şehrin muhteşem mimarisine çekilen turistler değil, yardım görevlileri, diplomatlar, gazeteciler, casuslar ve peşinden koşması daha zor olan diğer insanlar.
Ve her zaman, geçen hafta şehrin hemen dışındaki bir askeri üsse yapılan korkunç saldırı ve yakınlarda Cuma günü yapılan başka bir saldırıyla, ülkenin dört bir yanındaki şehirlere yağan yıkımın hatırlatıcılarını haykıran hava saldırısı sirenleri vardır. havaalanı, şehrin kendisine daha da yaklaşıyor.
Ancak Ukrayna kuvvetlerinin başkent Kiev ve diğer şehirlerdeki Rus saldırılarına karşı savaştığı her gün, Lviv’in savunmasını sertleştirmesi için başka bir gün. Sanat eserleri şimdi sığınaklarda istifleniyor. Rynok Meydanı’ndaki, Dünya için bir alegori anlamına gelen dört kireçtaşı heykel, şimdi köpük ve plastiğe sarılarak Neptün’ü yalnızca üç dişlisi tanımlanabilen bir siluete dönüştürüyor. 1360 yılında kurulan Kutsal Bakire Meryem’in Göğe Kabulü Bazilikası’nın vitray pencereleri, Rus roketlerinden korunmak için metalle kaplanmıştır.
Lviv çevresindeki kültürel öneme sahip heykeller ve anıtlar, olası bir Rus bombardımanına karşı korunmak amacıyla köpük ve plastik örtü ile sarılmıştır. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Ukrayna’dan kaçan üç milyon insanın çoğunluğu Lviv’in tren ve otobüs istasyonlarından geçti. Ve milyonlarca ülke içinde yerinden edilmiş insan için Lviv, batıda kısacık da olsa güvenliğe açılan kapıdır. Şehir insanlarla ve duygularla dolup taşıyor. Enerji ve umutsuzluk. Öfke ve kararlılık.
İlk hava saldırısının ertesi sabahı, 24 Şubat’ta şafaktan önce siren çaldı, ancak çoğunlukla belirsizlik vardı. İnsanlar, banka makinelerinde ve mağazalarda sıraya girerek, değerli eşyalarını toplamak için acele ederek ve fırtınayı beklemek için planlar yaparak, gözleri dolmuş ve kararsız çıktılar.
Dükkanların çoğu kapandı, taksiler çalışmayı durdurdu ve görünüşe göre herkes şehirlerin üzerinde kükreyen Rus savaş uçaklarının videolarını (bazıları gerçek, bazıları sahte) izlemek için Telegram’a gitti ve Rus füzeleri binalara çarpıyor.
İnsanlar Ukrayna’da ve ülke dışında sevdiklerine kavuşmak için koşuştururken oteller boşaldı.
Citadel Inn’de kapıcı olan 36 yaşındaki Denys Derchachev, savaşın ilk sabahında “Aileleri için, arkadaşları için korkuyorlar” dedi.
Doğu Ukrayna’dan gelen insanlar geçen hafta Lviv’e indi. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Christina Kornienko, değerli eşyalarını bir kasadan almak için sıradaydı. Ama o anın şokunda bile, bundan sonra ne olacağına dair bir fikri vardı. “Kadınlar Polonya’ya gidecek ve erkekler savaşacak” dedi.
Haklıydı. Şok hızla öfkeye dönüştü ve bu da dikkate değer bir dayanışma duygusunu ateşledi.
Bir aydan kısa bir süre önce, 35 yaşındaki Arsan, yerel bir kahve dükkanının sahibiydi. Karısı ona ülkenin savaşta olduğunu söylediğinde spor salonuna gitmek üzereydi. Dört gün sonra, ateş bombası yapmayı ve Rus sabotajcıları tarafından füze saldırılarını yönlendirmek için binalara yerleştirilen floresan işaretleyicileri nasıl tespit edeceğini öğreniyordu.
“Bu durumun nasıl gelişeceğini bilmediğimiz için şut çekmeyi öğrenebiliriz” dedi. Başta Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin’in nükleer silahlarla ilgili konuşmasıyla “çılgın insanların yapabileceklerinden” korktuğunu, ancak Arsan’ın orduya güvendiğini söyledi.
“Ukrayna ordusu harika bir iş çıkarıyor” dedi. “Onlar süper insanlar.”
Bu ay Lviv’de Ukraynalı bir asker Viktor Dudar’ın cenazesinde yas tutanlar. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Bir ay önce, Arsan’ın özgüveni, kabadayılık olarak kolayca reddedilebilirdi. Çok az askeri analist, Rus ordusunun üstün ateş gücü ve profesyonelliği olarak kabul edilen şeye karşı Ukrayna ordusuna çok fazla şans verdi. Ancak her geçen gün -Ukrayna kuvvetleri Kiev’i savunurken, Mariupol’da büyük bir kararlılıkla tutunurken ve Rus kuvvetlerinin Odessa’ya ilerlemesini engellemek için hararetli bir kampanya yürütürken- ulusun kendisine olan inancı derinleşiyor gibi görünüyor.
Periyodik olarak, Ukrayna ordusu savaş alanındaki başarıları hakkında doğrulanması imkansız olan geniş iddialarda bulunuyor. Örneğin bu ay, savaşın başlamasından bu yana güçlerinin 13.500 Rus askerini öldürdüğünü ve 404 tank, 81 uçak, 95 helikopter ve 1.200’den fazla zırhlı personel gemisini imha ettiğini söyledi.
Batılı analistlerin neredeyse kesinlikle şişirilmiş olduğunu söylediği bu rakamlar, Başkan Volodymyr Zelensky tarafından ulusa yönelik günlük konuşmalarında – ulusun öfkesini kanalize ederken günde bir, iki, bazen üç veya dört kez – aktarılıyor. ve moralini yükseltmeye çalışır.
Baristalardan, bilgisayar programcılarından, muhasebecilerden ve avukatlardan doğan bir direnişe ilham verirken Ukraynalıları sık sık gözyaşlarına boğan, haftalarca sürdürmeyi başardığı bir rutin.
Ancak bir ordu, bir zamanlar Napolyon’un dediği gibi, midesi üzerinde hareket eder, hatta sivil bile. Ve ulusun savunmasının pek çok yönü gibi, ulusun sürekli büyüyen yurttaş-savaşçı kadrosunu sağlama çabası, gönüllülerle başladı.
Lviv’deki gaziler, ülkenin dört bir yanındaki cephe hatlarına gönderilmek üzere ilk yardım malzemelerini topluyor Kredi.. The New York Times için Ivor Prickett
Yüzlerce kişi Lviv Sarayı’nda her gün toplanıyor Sanat, salamura konserveleri kavanozları, bağışlanan giysiler, galonlarca su ve tuvalet malzemeleriyle doldurulmuş çöp torbaları paketleyerek savaşa karşı savaşıyor.
“Bombardıman başladıktan hemen sonra başladık,” dedi merkezin sanat yönetmeni Yuri Viznyak ve şimdi kendini savaşta kritik bir merkeze liderlik ediyor bulan Yuri Viznyak çaba. Ve Rusların giderek sivilleri hedef almasıyla, çalışmalarının çoğu şimdi çok ihtiyacı olan insanlara yardım sağlamaya adandı.
Rusya-Ukrayna Savaşı: Bilinmesi Gereken Önemli Şeyler
Kart 1 / 4
Mariupol’a saldırı genişliyor. Rus kuvvetleri kuşatma altındaki kıyı kentini bombalamaya devam etti ve yerel yetkililere göre binlerce sakini zorla sınır dışı etti. Şehir yetkilileri, yeni yıkılanlar arasında yaklaşık 400 kişinin saklandığı bir sanat okulu olduğunu söyledi.
Bir çıkmazın işaretleri şekilleniyor. Rusya’nın Ukrayna’nın büyük şehirlerindeki ilerleyişi durdu ve askerlerin Kiev çevresinde savunma mevzilerine girdiğini gösteren uydu görüntüleri, Batı’da savaşın kanlı bir çıkmaza girdiğine dair bir fikir birliği ortaya çıkıyor.
Bir Ukrayna üssü vuruldu. Ukraynalı bir yetkili, güneydeki Mykolaiv kentindeki kışlalara yapılan füze saldırısında 40’tan fazla denizcinin öldüğünü söyledi. Bu, savaşın başlamasından bu yana Ukrayna kuvvetlerine yönelik en ölümcül saldırılardan biri olacak ve ölü sayısı bildirilenden çok daha yüksek olabilir.
Çernobil işçileri rahatladı. Ukrayna’nın kuzeyindeki nükleer santrali terk edemeyen üç haftadan fazla bir sürenin ardından, yetkililer 64 işçinin işten çıkarılabildiğini söyledi. Tesisteki personel, Rus güçlerinin sahayı kontrol altına almasından bir gün önce, 23 Şubat’tan bu yana mahsur kaldı.
Ancak askerler, silahlar ve insani yardım Lviv’den doğu cephesine doğru hareket ederken, bir insanlık dalgası diğer cephede ilerlemeye devam ediyor. yön. Her geçen gün Lviv’e taşıdıkları hikayeler daha da vahimleşiyor.
16 yaşındaki Katya Rudenko, Ukrayna’nın Lviv kentinde yerinden edilmiş insanları barındırmak için kullanılan bir kukla tiyatrosunda bir arkadaşının kızı olan 3 yaşındaki Dominika ile oynuyor , Cuma gününde. Kredi… The New York Times için Brendan Hoffman
Matukhno Vitaliy, 23, doğu Ukrayna’daki Luhansk bölgesinden ve Rusya sınırına yakın Lysychansk şehrinden. Kalabalık bir tahliye treniyle Lviv’e ulaşması iki gün ve gecesini aldı.
Anne ve babasının hâlâ şehirde olduğunu, tüm boruların tahrip olması nedeniyle akan suyu olmadığını söyledi. Savaştan önce 100.000 nüfusu vardı, ancak kaçının kaçtığını ve kaçının öldüğünü söylemek mümkün değil.
“Her şey mahvoldu” dedi.
Mariupol. Harkov. Çernihiv. Sumi. Oktırka. Hostomel. Irpin. Harabelere dönüşen Ukrayna şehirlerinin listesi büyümeye devam ediyor. Rus ilerlemesi yavaşlamış olsa da, yıkım yavaşlamadı.
Lviv’deki insanların şehirlerinin kurtulabileceğine dair sahip oldukları tüm yanılsamalar çoktan söndü. Böylece büyükanneler, kamuflaj ağları yapmak için kumaşları birbirine çeken torunlara katılırlar. Şehrin kenar mahallelerindeki köylüler hendekler kazıyor ve barikatlar kuruyor. Film akışı siteleri, yangın bombalarının nasıl yapılacağına dair videolar içerir.
Bu ayın başlarında Lviv’in dışında Molotof kokteyllerinin hazır olduğu bir kontrol noktası. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Ancak savaşın ilk günlerinin aksine, şehir hayat uğulduyor. Mağazalar yeniden açıldı ve sokak müzisyenleri sahne alıyor. Alkol yasak ama barlar dolu. Akşam 7’de sokağa çıkma yasağı, sıkıştırılmış akşam yemeği saatleri için bir masa bulmanın zor olduğu anlamına gelir.
Ancak bir zamanlar yerel işletmelerin reklamını yapan şehirdeki posterlerin yerini savaş propagandası aldı. Pek çoğu, Putin’in Bay Zelensky hakkında yaptığı kaba bir yoruma odaklanarak onu hedef alıyor.
“Beğen ya da beğenme, güzellik, buna katlanmak zorundasın,” dedi Putin, Rusça kafiyeli bir ifade kullanarak. Ukraynalılar onun tecavüze atıfta bulunduğuna inanıyor – bir ulusun tecavüzü olduğunu söyledikleri şeyin başlangıcı.
En popüler afişlerden biri, Bay Putin’in üzerinde baş gösteren bir kadını gösteriyor. Ağzına silah dayayarak, “Ben senin güzelliğin değilim” diyor.
-