Ordu araçları o kadar yıpranmıştı ki, onarım ekipleri kabaca her 15 mil’de bir konuşlandırıldı. Bazı subaylar o kadar şekilsizdi ki, ordu üniformaları yeniden boyutlandırmak için 1,5 milyon dolar bütçe ayırdı.
O zamanki savunma bakanına göre, ülke Gürcistan’ı işgal ettiğinde, on yıldan fazla bir süre önce Rus ordusu buydu. Büyük ve küçük eksiklikler, Kremlin’in daha yalın, daha esnek, profesyonel bir güç oluşturmak için ordunun tamamen elden geçirildiğini ilan etmesine yetecek kadar göze çarpıyordu.
Ama şimdi, Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline neredeyse üç ay kala, Kremlin’in etkili bir savaş makinesi yaratma konusunda ne yazık ki yetersiz kaldığı açık. Ukrayna’daki Rus kuvvetleri, Batılı analistlerin çoğunu şaşırtan bir dereceye kadar düşük performans gösterdi ve Başkan Vladimir V. Putin’in askeri operasyonunun büyük bir başarısızlıkla sonuçlanabileceği ihtimalini artırdı.
Her ne pahasına olursa olsun, güney ve doğudaki toprakları ele geçirmesine rağmen, Rus ordusu Ukrayna’da büyük bir darbe aldı. Birkaç gün içinde tüm ülkeyi ele geçirmek için bir yıldırım saldırısı olacağını umduğu şeyi terk etmek zorunda kaldı. Güçleri başkent Kiev çevresinden sürüldü. Karadeniz filosunun amiral gemisi Moskva battı; gökyüzünü asla kontrol etmedi; ve bazı Batılı tahminlere göre on binlerce Rus öldü.
Rusya’nın aleyhine olarak, Sovyet döneminin askeri kültürünün ve öğrenilmiş davranışlarının çoğu bu savaşta kendini tekrar etti: komuta yapısındaki katılık, askeri harcamalardaki yolsuzluk ve belki de en kötüsü, hükümet liderlerine duymak istediklerini söylemenin uzun süredir devam eden uygulaması. .
Sorun belirtileri açıkça görülebiliyordu. Daha geçen yaz Rusya, Savunma Bakanlığı’nın NATO ile savaşmak için sahte bir çabayla ordunun farklı kollarından 200.000 askerin konuşlandırılmasını koordine etme yeteneğini gösterdiğini söylediği savaş oyunları düzenledi. Şimdiye kadarki en büyük askeri tatbikatlar arasında olacaklarını söyledi.
Savunma bakan yardımcısı Korgeneral Yunus-Bek Evkunov gazetecilere verdiği demeçte, tatbikatların Rusya’nın “herhangi bir düşmanı ayık hale getirecek” şekilde ortak güçlerini hızla konuşlandırma yeteneğini gösterdiğini söyledi.
Tüm egzersiz senaryolaştırıldı. Karşı güç yoktu; katılan ana birimler aylarca koreografilerini uygulamışlardı; ve her egzersiz sabit bir zamanda başladı ve durdu. Ayrıca analistler, katılan asker sayısının muhtemelen ilan edilen sayının yarısı olduğunu söyledi.
Bağımsız bir Rus analist ve Washington’daki Wilson Merkezi’nin eski üyesi Kamil Galeev, “Temelde Sovyet ordusu” dedi. “Reformlar ordunun verimliliğini artırdı, ancak sadece yarı yolda kaldılar.”
2008’deki Gürcistan ihtilafından sonra, Rusya ordusunu yenilemeye çalıştığında, fikir, hiçbir zaman dört milyon asker toplayamayacak olan katı bir şekilde merkezileştirilmiş, Sovyet döneminden kalma orduyu atmaktı. Bunun yerine, saha görevlileri daha fazla sorumluluk alacak, birimler becerilerini senkronize etmeyi öğrenecek ve tüm cephanelik bilgisayar çağına sürüklenecekti.
Ancak birçok gelenekçi, büyük, yoğun bir gücün eski modelini tercih ederek değişime direndi. Diğer faktörler de ordunun yeni zamanlara uyum sağlayamamasına katkıda bulundu. 1990’larda doğum oranları düştü, bu da erkek havuzunun daralmasına ve işe alım hedeflerinin ertelenmesine yol açtı. Düşük maaşlar yardımcı olmadı. Endemik yolsuzluklar, İslahat çabalarını engelledi.
Analistler, temel sorunun, Sovyetler Birliği’nin askeri kültürünün, onu sürdürecek adam ve araçlar olmamasına rağmen devam etmesi olduğunu söyledi.
-
O zamanki savunma bakanına göre, ülke Gürcistan’ı işgal ettiğinde, on yıldan fazla bir süre önce Rus ordusu buydu. Büyük ve küçük eksiklikler, Kremlin’in daha yalın, daha esnek, profesyonel bir güç oluşturmak için ordunun tamamen elden geçirildiğini ilan etmesine yetecek kadar göze çarpıyordu.
Ama şimdi, Rusya’nın Ukrayna’yı işgaline neredeyse üç ay kala, Kremlin’in etkili bir savaş makinesi yaratma konusunda ne yazık ki yetersiz kaldığı açık. Ukrayna’daki Rus kuvvetleri, Batılı analistlerin çoğunu şaşırtan bir dereceye kadar düşük performans gösterdi ve Başkan Vladimir V. Putin’in askeri operasyonunun büyük bir başarısızlıkla sonuçlanabileceği ihtimalini artırdı.
Her ne pahasına olursa olsun, güney ve doğudaki toprakları ele geçirmesine rağmen, Rus ordusu Ukrayna’da büyük bir darbe aldı. Birkaç gün içinde tüm ülkeyi ele geçirmek için bir yıldırım saldırısı olacağını umduğu şeyi terk etmek zorunda kaldı. Güçleri başkent Kiev çevresinden sürüldü. Karadeniz filosunun amiral gemisi Moskva battı; gökyüzünü asla kontrol etmedi; ve bazı Batılı tahminlere göre on binlerce Rus öldü.
Rusya’nın aleyhine olarak, Sovyet döneminin askeri kültürünün ve öğrenilmiş davranışlarının çoğu bu savaşta kendini tekrar etti: komuta yapısındaki katılık, askeri harcamalardaki yolsuzluk ve belki de en kötüsü, hükümet liderlerine duymak istediklerini söylemenin uzun süredir devam eden uygulaması. .
Sorun belirtileri açıkça görülebiliyordu. Daha geçen yaz Rusya, Savunma Bakanlığı’nın NATO ile savaşmak için sahte bir çabayla ordunun farklı kollarından 200.000 askerin konuşlandırılmasını koordine etme yeteneğini gösterdiğini söylediği savaş oyunları düzenledi. Şimdiye kadarki en büyük askeri tatbikatlar arasında olacaklarını söyledi.
Savunma bakan yardımcısı Korgeneral Yunus-Bek Evkunov gazetecilere verdiği demeçte, tatbikatların Rusya’nın “herhangi bir düşmanı ayık hale getirecek” şekilde ortak güçlerini hızla konuşlandırma yeteneğini gösterdiğini söyledi.
Tüm egzersiz senaryolaştırıldı. Karşı güç yoktu; katılan ana birimler aylarca koreografilerini uygulamışlardı; ve her egzersiz sabit bir zamanda başladı ve durdu. Ayrıca analistler, katılan asker sayısının muhtemelen ilan edilen sayının yarısı olduğunu söyledi.
Bağımsız bir Rus analist ve Washington’daki Wilson Merkezi’nin eski üyesi Kamil Galeev, “Temelde Sovyet ordusu” dedi. “Reformlar ordunun verimliliğini artırdı, ancak sadece yarı yolda kaldılar.”
2008’deki Gürcistan ihtilafından sonra, Rusya ordusunu yenilemeye çalıştığında, fikir, hiçbir zaman dört milyon asker toplayamayacak olan katı bir şekilde merkezileştirilmiş, Sovyet döneminden kalma orduyu atmaktı. Bunun yerine, saha görevlileri daha fazla sorumluluk alacak, birimler becerilerini senkronize etmeyi öğrenecek ve tüm cephanelik bilgisayar çağına sürüklenecekti.
Ancak birçok gelenekçi, büyük, yoğun bir gücün eski modelini tercih ederek değişime direndi. Diğer faktörler de ordunun yeni zamanlara uyum sağlayamamasına katkıda bulundu. 1990’larda doğum oranları düştü, bu da erkek havuzunun daralmasına ve işe alım hedeflerinin ertelenmesine yol açtı. Düşük maaşlar yardımcı olmadı. Endemik yolsuzluklar, İslahat çabalarını engelledi.
Analistler, temel sorunun, Sovyetler Birliği’nin askeri kültürünün, onu sürdürecek adam ve araçlar olmamasına rağmen devam etmesi olduğunu söyledi.
-