PARİS – Sürekli hareket halindeki bir adam olan Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron, kendisini huzursuz bir sürüklenme halinde bulur. İkinci ve son beş yıllık görevine beş ay kala, mirasını oluşturmak istiyor, ancak hangi yöne gideceğinden emin değil gibi görünüyor. Nisan ayında yeniden seçildiğinde “yeni bir dönem” sözü verdi, ancak gücündeki yeni sınırlar ve peş peşe gelen krizler, dönüştürücüyü gündemin dışına itti.
Her içgüdüsü hücum oynamak olan Bay Macron, savunma pozisyonuna itildi. Hükümeti, aksi takdirde gelecek yıl yüzde 120’ye ulaşacak olan gaz ve elektrik fiyat artışlarını muazzam bir maliyetle sınırladı. Benzin istasyonlarında kilometrelerce uzunlukta hatlara yol açan felç edici bir grevi kırmak amacıyla rafineri işçilerine el koydu.
İlk döneminde sahip olduğu mutlak parlamento çoğunluğundan yoksun kalan, huzursuz bir ulusla bağlantı kurmanın yeni yollarını arayan, Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı ve bir sol liderin 1789 devrimini geride bırakma tehditleriyle hırpalanan Bay Macron tereddütlü görünüyor. Ama her şeye rağmen, dünyayı yeniden kurma hırsından hiçbir şey kaybetmemiştir.
44 yaşında, kapsamlı bir gündemi besliyor: güçlü ve özerk bir Avrupa’nın kalbinde, ABD’den kurtulmuş, fosil yakıtlardan kurtulmuş, aşırı sağ devralma tehdidinden kurtulmuş yeni bir Fransa inşa etmek – yumruk atan bir ulus. ağırlığının üzerinde ve 21. yüzyıl kaderini kontrol ediyor.
Macron bu ay bir avuç gazeteciyle yaptığı konuşmada “Bir şeye takıntılıyım” dedi. “Çocuklarımıza karşı görevimizin, onlara bizimle aynı seçim özgürlüğü ile bırakmak olduğuna inanıyorum. Bu iyi yönetmektir. Seçimleriniz yarın bugün yaptıklarınızla sınırlıysa, başarısız oldunuz.”
Ancak, bu özgürlüğe yönelik dış ve iç tehditler büyüyor. Avrupa’nın müstakbel lideri, yeniden yapılandırılmış bir kıtayla karşı karşıya. Ağırlık merkezi doğuya kaymıştır; nükleer savaş tehdidinin gölgesinde yaşıyor.
Macron geçen hafta Twitter’da bir saatlik bir TV röportajından sonra, Rusya devlet başkanına atıfta bulunarak “gerektiğinde Vladimir Putin ile konuşacağım” diye ısrar ederek “Bir Dünya Savaşı istemiyoruz” diye yazdı.
Bay Macron, Çarşamba günü bir TV röportajı sırasında. Kredi… Ludovic Marin/Agence France-Presse — Getty Images
Ülkede, toplumun etnik köken veya dinden bağımsız olarak tüm vatandaşlara eşit fırsat ve refah koruması sunacağı fikrine dayanan Fransız evrenselci modeli, toplumsal kırılma, pandemi ve bir yaşam maliyeti kriziyle karşı karşıya kaldı. Bay Macron, “büyük bir çalkantı çağından” söz etti.
Yazar ve siyasi yorumcu Alain Duhamel, “Daha zayıf, ama hırsının daha küçük olduğuna inanmıyorum” dedi. “Fransa’da hâlâ cesur, stratejik fikirleri olan tek kişinin kendisi olduğunu düşünüyor.”
Ama ülke değişmeye müsait mi? Bay Duhamel, “Fransa’da hoşnutsuzluğun 150 tonu var” dedi. “Soru, karamsar melankoli mi yoksa volkanik öfke mi hüküm sürüyor.”
Yaz tatillerinden Eylül’de işe dönüş olarak adlandırılan “rentrée”, tahmin edilenden daha sakin geçti. Ancak Fransa’nın aktif yakıt rafinerileri ve depolarından beşini felç eden grev, ulusal huzursuzluğu aniden kristalize etti.
Demleme güçlü: Fransız ailelerin yüzde 60’ından fazlasını etkileyen benzin kıtlığı, yükselen enflasyon, yükselen petrol şirketi kârları ve zor durumdaki hane halkı. 2018’deki Sarı Yelekliler ayaklanmasını ateşleyen şey, dizel yakıt vergilerinde önerilen bir zamdı. Bu protestoların hayaleti hâlâ ortalıkta dolaşmaktadır. Bay Macron’un tekrar yayınla ilgisi yok.
Fransız petrol devi TotalEnergies’de, şirketin CEO’sunun tazminatında yüzde 52’lik bir artışa öfkelenen işçiler, enflasyonu hesaba katmak ve Total’in beklenmedik karlarını yeniden dağıtmak için yüzde 10’luk bir zam talep ettiler.
Fransa’nın en büyüğü olan Gonfreville-l’Orcher’daki bir TotalEnergies rafinerisi greve giderek ülke genelinde yakıt dağıtımını aksattı. Kredi… The New York Times için Andrea Mantovani
Bay Macron’un muhalefeti protestoları ele geçirdi. Yeşiller Partisi’nin önde gelen üyelerinden Sandrine Rousseau, Franceinfo radyosuna verdiği demeçte, “Umarım bu bir genel grevi başlatan kıvılcımdır” dedi. Salı gününe biri çağrıldı.
Macron’u bir şekilde koltuğundan indirmeyi hayal eden solcu lider Jean-Luc Mélenchon, Pazar günü “yüksek yaşam maliyetine karşı” yürüyüş çağrısında bulundu. Protestocuları, artan ekmek fiyatlarına öfkelenen, Ekim 1789’da Versailles’a yürüyen ve devrimi başlatan kadınlardan ilham almaya çağırdı.
Vitriolün bir kısmı beklenebilir. Fransa cumhurbaşkanları için ikinci dönem nadirdir – Bay Macron’unki yirmi yıldan beri ilkidir – ve genellikle mutsuzdur. Jacques Chirac “boş kral” ve François Mitterrand “düşüşen hükümdar” olarak tanındı.
Bay Macron, benzer bir kaderi önlemek için çaresiz. Onun kabusu, Başkan Barack Obama’nın yerine Donald J. Trump’ın gelmesi gibi, onun yerine milliyetçi, göçmen karşıtı Marine Le Pen’in geçmesidir. Partisi Ulusal Ralli, şu anda 577 sandalyeli Ulusal Meclis’te 89 sandalyeye sahip.
Yazar ve yorumcu Philippe Labro, “Le Pen onu takip ederse, bu başarısızlık anlamına gelir” dedi.
Marine Le Pen bu ay Paris’teki Ulusal Meclis’te. Kredi… Alain Jocard/Agence France-Presse — Getty Images
Başarıyı neyin tanımlayacağı başka bir konudur.
Siyaset bilimci Chloé Morin, “Kesin bir çizgi yok” dedi. “Bu ikinci terim henüz deşifre edilemez. Macron, hatırlanmak istediği yolu bulamadı” dedi.
Ona “aynı zamanda” başkanın lakabını kazandıran ileri geri, şimdi kıyafetlerine kadar uzanıyor: bir gün, daha az ısıtma ile sıcak tutmanın “yeni ayıklığını” ve klasik koyu renk tonunu çağrıştıran siyah bir balıkçı yaka. mavi takım elbise ve bir sonraki kravat.
Görünüşe göre, Bay Macron, Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky ile her gün telefonda görüşüyor, Fransa’nın Rusya’ya destek sözü verirken, tırmanışa karşı uyarıda bulunuyor. Geçen ay, Birleşmiş Milletleri “savaş ve barış” arasında seçim yapma konusunda uyardığı New York’tan, deniz rüzgar türbinlerini övdüğü Fransız Atlantik kıyısındaki Saint-Nazaire’ye uçtu.
Macron gazetecilerle yaptığı konuşmada, “Eğer özerkliği iklim değişikliğiyle mücadele ile birleştirmek istiyorsak, Avrupa topraklarında daha fazla elektrik üretmemiz gerekiyor” dedi. “Bu yüzden daha fazla nükleer güce, daha fazla yenilenebilir enerjiye ve daha fazla enerji verimliliğine ihtiyacımız var.”
Ancak Almanya, son birkaç reaktörünün kaderi konusunda tereddüt etse bile, nükleer enerjiyi aşamalı olarak durdurmayı seçti. 27 ulustan oluşan kırılgan Avrupa Birliği’ne liderlik etmek asla kolay değildir.
Angela Merkel’in Almanya şansölyesi olarak ayrılmasından bu yana, Bay Macron, birleşik bir Avrupa’nın dünyada bir güç olması gerektiğinde ısrar ederek, Amerika Birleşik Devletleri ve Çin arasında kendi orta yolunu çizerken, aynı zamanda bir güç olarak kalmaya devam ediyor. NATO müttefiki.
Ancak Sayın Macron’un, istikrarın sağlanması için yeni bir Avrupa stratejik mimarisinde Rusya’ya bir yer bulunması gerektiğine dair inancı, Polonya veya Baltık Devletleri’nde paylaşılmıyor. Washington’da da biraz şüpheyle karşılanıyor. Sayın Putin ile sık sık yaptığı konuşmalar da kaşları kaldırdı.
Bay Macron bu ay Almanya Şansölyesi Olaf Scholz ile görüşmek üzere Berlin’e geliyor. Kredi… John MacDougall/Agence France-Presse — Getty Images
Bay Macron, ABD’yi Çin’e karşı fazla çatışmacı olarak görüyor, bu politikanın Pekin’i Moskova’nın kucağına ittiğine inandığı bir politika. Berlin Duvarı düştüğünde 11 yaşındayken, iltihaplı Rus şikayetinin Soğuk Savaş’ın sona ermesinden sonra NATO’nun korunmasına kadar uzandığına inanıyor. İnsanlarda olduğu gibi uluslarda da, söylemeyi sever, bastırılmış öfke yüzeye çıkar.
Kesin olan bir şey var: Bay Macron bir bozguncu olmaya devam edecek. Ona göre, “bolluğun sonu” şimdi, Amerikan kıtlığına eşlik eden iktidar boşluğu tarafından istikrarsızlaştırılan bir dünyayı rahatsız ediyor. Ona göre, stratejik düzenden Avrupa’yı karbon nötr hale getirmeye kadar her şeyi yeniden düşünmemek bir ihmal olurdu.
Fransızların onu takip edip etmeyeceği açık bir soru. Emeklilik yaşını 62’den 64’e veya 65’e çıkaracak olan planlı emeklilik reformunun öfkeli bir meydan okumayla karşılaşacağı kesin. Ipsos pazar araştırma grubu ve ortakları tarafından bu ay günlük Le Monde gazetesinde yayınlanan büyük bir anket, nüfusun yüzde 36’sının “kızgın” ve yüzde 58’inin de “mutsuz” olduğunu gösterdi. Sonra tekrar, hoşnutsuzluk neredeyse kalıcı bir Fransız ulusal ruh halidir.
Aynı zamanda, 2014’teki yüzde 40’a kıyasla, Fransa’nın üyeliğinin kötü bir şey olduğuna inananların sadece yüzde 28’i ile Avrupa Birliği’ne verilen destek arttı. Ukrayna’daki savaş Avrupa’yı harekete geçirdi. Avrupa entegrasyonuna dair temel bir inanç, Bay Macron’un düşüncesinde değişmez olmuştur.
Bay Macron’un Aralık ayında Washington’a yaptığı resmi ziyaretin meskeninde şu anki tavrında Churchillian’ın “kan, zahmet, gözyaşı ve ter” dokunuşu var. Bu, ABD’nin en eski ittifakının kalıcı gücünün ve öneminin bir işareti olarak, Biden başkanlığının başlangıcından bu yana herhangi bir liderin ilk devlet ziyareti olacak.
Amerikan teknoloji inovasyon kültürünü Fransa’ya getirmek için çok çalışan Bay Macron, Başkan Biden’in sık sık “büküm noktası” dediği, liberal demokrasiye, özgürlüğe ve hukukun üstünlüğüne verdiği destekte kararlı. Avrupa’da ve başka yerlerde yükselen aşırı sağ milliyetçilik ve otoriterlik.
Macron gazetecilerle yaptığı görüşmede, “Sonuçta bizi bir demokraside kurtaran insanların vicdanıdır” dedi. Yurttaşlarımın ve tüm Avrupalıların önündeki zorluk, demokrasinin, tartışmanın, Avrupa düşüncesinin ve dayanışmasının krizi aşacağına ve geleceğimizi oluşturacağına ikna olmalarıdır.”
Belki bir gün bu sözler Bay Macron’un mirasını tanımlayacaktır: Bay Putin’in Rusya’sı tarafından tehdit edilen ve dört yıl boyunca Bay Trump’ın Amerika’sında alay edilen belirli bir Avrupa fikrinin çizgisini korumak.
Bunu söylemek için çok erken ama Macron’un tarihteki yerini düşünmesi için çok erken değil.
Bayan Morin, “Obama gibi Macron da mirasıyla uzun süre yaşayacak” dedi. “Gençliği tarafından onu düşünmeye mahkûm edilmiştir. Bu yüzden onun da düşünmesi gerekiyor.”
Bay Macron, bu ay Paris’teki bir teknoloji konferansında yaptığı konuşmada ekranda gösterildi. Kredi… Shutterstock üzerinden Christophe Petit Tesson/EPA tarafından hazırlanan havuz fotoğrafı
-
Her içgüdüsü hücum oynamak olan Bay Macron, savunma pozisyonuna itildi. Hükümeti, aksi takdirde gelecek yıl yüzde 120’ye ulaşacak olan gaz ve elektrik fiyat artışlarını muazzam bir maliyetle sınırladı. Benzin istasyonlarında kilometrelerce uzunlukta hatlara yol açan felç edici bir grevi kırmak amacıyla rafineri işçilerine el koydu.
İlk döneminde sahip olduğu mutlak parlamento çoğunluğundan yoksun kalan, huzursuz bir ulusla bağlantı kurmanın yeni yollarını arayan, Rusya’nın Ukrayna’daki savaşı ve bir sol liderin 1789 devrimini geride bırakma tehditleriyle hırpalanan Bay Macron tereddütlü görünüyor. Ama her şeye rağmen, dünyayı yeniden kurma hırsından hiçbir şey kaybetmemiştir.
44 yaşında, kapsamlı bir gündemi besliyor: güçlü ve özerk bir Avrupa’nın kalbinde, ABD’den kurtulmuş, fosil yakıtlardan kurtulmuş, aşırı sağ devralma tehdidinden kurtulmuş yeni bir Fransa inşa etmek – yumruk atan bir ulus. ağırlığının üzerinde ve 21. yüzyıl kaderini kontrol ediyor.
Macron bu ay bir avuç gazeteciyle yaptığı konuşmada “Bir şeye takıntılıyım” dedi. “Çocuklarımıza karşı görevimizin, onlara bizimle aynı seçim özgürlüğü ile bırakmak olduğuna inanıyorum. Bu iyi yönetmektir. Seçimleriniz yarın bugün yaptıklarınızla sınırlıysa, başarısız oldunuz.”
Ancak, bu özgürlüğe yönelik dış ve iç tehditler büyüyor. Avrupa’nın müstakbel lideri, yeniden yapılandırılmış bir kıtayla karşı karşıya. Ağırlık merkezi doğuya kaymıştır; nükleer savaş tehdidinin gölgesinde yaşıyor.
Macron geçen hafta Twitter’da bir saatlik bir TV röportajından sonra, Rusya devlet başkanına atıfta bulunarak “gerektiğinde Vladimir Putin ile konuşacağım” diye ısrar ederek “Bir Dünya Savaşı istemiyoruz” diye yazdı.
Bay Macron, Çarşamba günü bir TV röportajı sırasında. Kredi… Ludovic Marin/Agence France-Presse — Getty Images
Ülkede, toplumun etnik köken veya dinden bağımsız olarak tüm vatandaşlara eşit fırsat ve refah koruması sunacağı fikrine dayanan Fransız evrenselci modeli, toplumsal kırılma, pandemi ve bir yaşam maliyeti kriziyle karşı karşıya kaldı. Bay Macron, “büyük bir çalkantı çağından” söz etti.
Yazar ve siyasi yorumcu Alain Duhamel, “Daha zayıf, ama hırsının daha küçük olduğuna inanmıyorum” dedi. “Fransa’da hâlâ cesur, stratejik fikirleri olan tek kişinin kendisi olduğunu düşünüyor.”
Ama ülke değişmeye müsait mi? Bay Duhamel, “Fransa’da hoşnutsuzluğun 150 tonu var” dedi. “Soru, karamsar melankoli mi yoksa volkanik öfke mi hüküm sürüyor.”
Yaz tatillerinden Eylül’de işe dönüş olarak adlandırılan “rentrée”, tahmin edilenden daha sakin geçti. Ancak Fransa’nın aktif yakıt rafinerileri ve depolarından beşini felç eden grev, ulusal huzursuzluğu aniden kristalize etti.
Demleme güçlü: Fransız ailelerin yüzde 60’ından fazlasını etkileyen benzin kıtlığı, yükselen enflasyon, yükselen petrol şirketi kârları ve zor durumdaki hane halkı. 2018’deki Sarı Yelekliler ayaklanmasını ateşleyen şey, dizel yakıt vergilerinde önerilen bir zamdı. Bu protestoların hayaleti hâlâ ortalıkta dolaşmaktadır. Bay Macron’un tekrar yayınla ilgisi yok.
Fransız petrol devi TotalEnergies’de, şirketin CEO’sunun tazminatında yüzde 52’lik bir artışa öfkelenen işçiler, enflasyonu hesaba katmak ve Total’in beklenmedik karlarını yeniden dağıtmak için yüzde 10’luk bir zam talep ettiler.
Fransa’nın en büyüğü olan Gonfreville-l’Orcher’daki bir TotalEnergies rafinerisi greve giderek ülke genelinde yakıt dağıtımını aksattı. Kredi… The New York Times için Andrea Mantovani
Bay Macron’un muhalefeti protestoları ele geçirdi. Yeşiller Partisi’nin önde gelen üyelerinden Sandrine Rousseau, Franceinfo radyosuna verdiği demeçte, “Umarım bu bir genel grevi başlatan kıvılcımdır” dedi. Salı gününe biri çağrıldı.
Macron’u bir şekilde koltuğundan indirmeyi hayal eden solcu lider Jean-Luc Mélenchon, Pazar günü “yüksek yaşam maliyetine karşı” yürüyüş çağrısında bulundu. Protestocuları, artan ekmek fiyatlarına öfkelenen, Ekim 1789’da Versailles’a yürüyen ve devrimi başlatan kadınlardan ilham almaya çağırdı.
Vitriolün bir kısmı beklenebilir. Fransa cumhurbaşkanları için ikinci dönem nadirdir – Bay Macron’unki yirmi yıldan beri ilkidir – ve genellikle mutsuzdur. Jacques Chirac “boş kral” ve François Mitterrand “düşüşen hükümdar” olarak tanındı.
Bay Macron, benzer bir kaderi önlemek için çaresiz. Onun kabusu, Başkan Barack Obama’nın yerine Donald J. Trump’ın gelmesi gibi, onun yerine milliyetçi, göçmen karşıtı Marine Le Pen’in geçmesidir. Partisi Ulusal Ralli, şu anda 577 sandalyeli Ulusal Meclis’te 89 sandalyeye sahip.
Yazar ve yorumcu Philippe Labro, “Le Pen onu takip ederse, bu başarısızlık anlamına gelir” dedi.
Marine Le Pen bu ay Paris’teki Ulusal Meclis’te. Kredi… Alain Jocard/Agence France-Presse — Getty Images
Başarıyı neyin tanımlayacağı başka bir konudur.
Siyaset bilimci Chloé Morin, “Kesin bir çizgi yok” dedi. “Bu ikinci terim henüz deşifre edilemez. Macron, hatırlanmak istediği yolu bulamadı” dedi.
Ona “aynı zamanda” başkanın lakabını kazandıran ileri geri, şimdi kıyafetlerine kadar uzanıyor: bir gün, daha az ısıtma ile sıcak tutmanın “yeni ayıklığını” ve klasik koyu renk tonunu çağrıştıran siyah bir balıkçı yaka. mavi takım elbise ve bir sonraki kravat.
Görünüşe göre, Bay Macron, Ukrayna Devlet Başkanı Volodymyr Zelensky ile her gün telefonda görüşüyor, Fransa’nın Rusya’ya destek sözü verirken, tırmanışa karşı uyarıda bulunuyor. Geçen ay, Birleşmiş Milletleri “savaş ve barış” arasında seçim yapma konusunda uyardığı New York’tan, deniz rüzgar türbinlerini övdüğü Fransız Atlantik kıyısındaki Saint-Nazaire’ye uçtu.
Macron gazetecilerle yaptığı konuşmada, “Eğer özerkliği iklim değişikliğiyle mücadele ile birleştirmek istiyorsak, Avrupa topraklarında daha fazla elektrik üretmemiz gerekiyor” dedi. “Bu yüzden daha fazla nükleer güce, daha fazla yenilenebilir enerjiye ve daha fazla enerji verimliliğine ihtiyacımız var.”
Ancak Almanya, son birkaç reaktörünün kaderi konusunda tereddüt etse bile, nükleer enerjiyi aşamalı olarak durdurmayı seçti. 27 ulustan oluşan kırılgan Avrupa Birliği’ne liderlik etmek asla kolay değildir.
Angela Merkel’in Almanya şansölyesi olarak ayrılmasından bu yana, Bay Macron, birleşik bir Avrupa’nın dünyada bir güç olması gerektiğinde ısrar ederek, Amerika Birleşik Devletleri ve Çin arasında kendi orta yolunu çizerken, aynı zamanda bir güç olarak kalmaya devam ediyor. NATO müttefiki.
Ancak Sayın Macron’un, istikrarın sağlanması için yeni bir Avrupa stratejik mimarisinde Rusya’ya bir yer bulunması gerektiğine dair inancı, Polonya veya Baltık Devletleri’nde paylaşılmıyor. Washington’da da biraz şüpheyle karşılanıyor. Sayın Putin ile sık sık yaptığı konuşmalar da kaşları kaldırdı.
Bay Macron bu ay Almanya Şansölyesi Olaf Scholz ile görüşmek üzere Berlin’e geliyor. Kredi… John MacDougall/Agence France-Presse — Getty Images
Bay Macron, ABD’yi Çin’e karşı fazla çatışmacı olarak görüyor, bu politikanın Pekin’i Moskova’nın kucağına ittiğine inandığı bir politika. Berlin Duvarı düştüğünde 11 yaşındayken, iltihaplı Rus şikayetinin Soğuk Savaş’ın sona ermesinden sonra NATO’nun korunmasına kadar uzandığına inanıyor. İnsanlarda olduğu gibi uluslarda da, söylemeyi sever, bastırılmış öfke yüzeye çıkar.
Kesin olan bir şey var: Bay Macron bir bozguncu olmaya devam edecek. Ona göre, “bolluğun sonu” şimdi, Amerikan kıtlığına eşlik eden iktidar boşluğu tarafından istikrarsızlaştırılan bir dünyayı rahatsız ediyor. Ona göre, stratejik düzenden Avrupa’yı karbon nötr hale getirmeye kadar her şeyi yeniden düşünmemek bir ihmal olurdu.
Fransızların onu takip edip etmeyeceği açık bir soru. Emeklilik yaşını 62’den 64’e veya 65’e çıkaracak olan planlı emeklilik reformunun öfkeli bir meydan okumayla karşılaşacağı kesin. Ipsos pazar araştırma grubu ve ortakları tarafından bu ay günlük Le Monde gazetesinde yayınlanan büyük bir anket, nüfusun yüzde 36’sının “kızgın” ve yüzde 58’inin de “mutsuz” olduğunu gösterdi. Sonra tekrar, hoşnutsuzluk neredeyse kalıcı bir Fransız ulusal ruh halidir.
Aynı zamanda, 2014’teki yüzde 40’a kıyasla, Fransa’nın üyeliğinin kötü bir şey olduğuna inananların sadece yüzde 28’i ile Avrupa Birliği’ne verilen destek arttı. Ukrayna’daki savaş Avrupa’yı harekete geçirdi. Avrupa entegrasyonuna dair temel bir inanç, Bay Macron’un düşüncesinde değişmez olmuştur.
Bay Macron’un Aralık ayında Washington’a yaptığı resmi ziyaretin meskeninde şu anki tavrında Churchillian’ın “kan, zahmet, gözyaşı ve ter” dokunuşu var. Bu, ABD’nin en eski ittifakının kalıcı gücünün ve öneminin bir işareti olarak, Biden başkanlığının başlangıcından bu yana herhangi bir liderin ilk devlet ziyareti olacak.
Amerikan teknoloji inovasyon kültürünü Fransa’ya getirmek için çok çalışan Bay Macron, Başkan Biden’in sık sık “büküm noktası” dediği, liberal demokrasiye, özgürlüğe ve hukukun üstünlüğüne verdiği destekte kararlı. Avrupa’da ve başka yerlerde yükselen aşırı sağ milliyetçilik ve otoriterlik.
Macron gazetecilerle yaptığı görüşmede, “Sonuçta bizi bir demokraside kurtaran insanların vicdanıdır” dedi. Yurttaşlarımın ve tüm Avrupalıların önündeki zorluk, demokrasinin, tartışmanın, Avrupa düşüncesinin ve dayanışmasının krizi aşacağına ve geleceğimizi oluşturacağına ikna olmalarıdır.”
Belki bir gün bu sözler Bay Macron’un mirasını tanımlayacaktır: Bay Putin’in Rusya’sı tarafından tehdit edilen ve dört yıl boyunca Bay Trump’ın Amerika’sında alay edilen belirli bir Avrupa fikrinin çizgisini korumak.
Bunu söylemek için çok erken ama Macron’un tarihteki yerini düşünmesi için çok erken değil.
Bayan Morin, “Obama gibi Macron da mirasıyla uzun süre yaşayacak” dedi. “Gençliği tarafından onu düşünmeye mahkûm edilmiştir. Bu yüzden onun da düşünmesi gerekiyor.”
Bay Macron, bu ay Paris’teki bir teknoloji konferansında yaptığı konuşmada ekranda gösterildi. Kredi… Shutterstock üzerinden Christophe Petit Tesson/EPA tarafından hazırlanan havuz fotoğrafı
-