LONDRA – Kraliçe II. Elizabeth’in ölüm haberi tüm dünyada yankılanırken, hafta sonu sosyal medyada birçok kişinin kafasını karıştıran bir manşet: The Daily Mail’e özel “kraliyet arıcısı, Kraliçe’nin arılarını Kraliçe’nin öldüğünü Kraliçe’nin arılarına bildirdi”.
Arılara insan meseleleri hakkında bilgi verilmesi gerekiyor muydu? Konuyla ilgili herhangi bir fikirleri olacak mı?
Ancak folklor tarihçileri tarafından desteklenen bazı arıcılar, “arıları anlatmanın” yüzyıllar öncesine dayanan ve takip edilmediği takdirde potansiyel olarak ciddi sonuçları olan standart bir uygulama olduğunu söylüyor.
“Der Bienenfreund” (“Arı Dostu”), Alman sanatçı Hans Thoma’nın 1863 tarihli bir tablosu. “Arıları anlatmak” İngiltere’de ve Avrupa’nın diğer bölgelerinde uygulanan bir gelenektir.
Halkbilimci ve “Arıları ve Diğer Gelenekleri Anlatmak: Kırsal El Sanatları Folkloru” kitabının yazarı Mark Norman, “Bu çok eski ve köklü bir gelenek, ancak çok iyi bilinen bir şey değil” dedi.
Gelenek, ailenin bir üyesi olarak arıların ailedeki önemli yaşam olayları, özellikle doğumlar ve ölümler hakkında bilgilendirilmesi gerektiğini savunur. Arıcılar her kovanı çalar, haberi verir ve muhtemelen bir yas döneminde kovanı siyah bir bezle örterdi. Bay Norman, uygulamanın İngiltere’de daha yaygın olarak bilindiğini, ancak Amerika Birleşik Devletleri’nde ve Avrupa’nın diğer bölgelerinde de bulunduğunu söyledi.
Arı kovanları, İngiliz sanatçı Charles Napier Hemy’nin 1895 tarihli “The Widow” adlı tablosunda yer alıyor.
18. ve 19. yüzyıllarda, arılara haber verilmemesinin, ölümleri veya ayrılmaları veya bal yapamama gibi çeşitli talihsizliklere yol açabileceğine inanılıyordu. Bay Norman, günümüzde arıcıların kötü şansı riske attıklarına inanma olasılıkları daha düşük olabilir, ancak geleneği bir “saygı işareti” olarak takip etmeye devam edebilirler.
25 yıldır arıcı olan ve İngiliz arıcılar için bir dergi olan BeeCraft’ın ortak editörü Stephen Fleming, bir arkadaşı öldükten sonra geleneği daha önce gerçekleştirdiğini söyledi. Arkadaşının arılarına gitti, sessizce kovanları çaldı ve onlara haberi anlattı.
“Arkadaşımın hoşlanacağını düşündüğüm bir şeydi” diye ekledi.
1882 dolaylarında arıları anlatan bir örnek.
BeeCraft, 2019’da arıları anlatmakla ilgili bir makale yayınladıktan sonra, birkaç kişi görevi yerine getirme hikayeleriyle birlikte yazdı. Başka birinin arılarına seslenen bir okuyucu, onlara ustalarının öldüğünü söylemek için kafiyeli konuştu: “Bal arıları, bal arıları, ne dediğimi dinleyin. Efendiniz [adınız] şimdi vefat etti.”
Buckingham Sarayı’ndaki arıcı John Chapple yorum yapmayı reddetti. Daily Mail, kraliçenin öldüğünü ve yeni bir efendileri olacağını alçak sesle söylemeden önce, kovanlara fiyonklara bağlı siyah kurdeleler yerleştirdiğini bildirdi.
Bay Fleming, çoğu arıcının büyük olasılıkla geleneğin farkında olacağını, ancak pek çoğunun uygulayamayacağını söyledi.
“Genellikle yapılması iyi ve kaç bir şey olduğu düşünülür” dedi.
-
Arılara insan meseleleri hakkında bilgi verilmesi gerekiyor muydu? Konuyla ilgili herhangi bir fikirleri olacak mı?
Ancak folklor tarihçileri tarafından desteklenen bazı arıcılar, “arıları anlatmanın” yüzyıllar öncesine dayanan ve takip edilmediği takdirde potansiyel olarak ciddi sonuçları olan standart bir uygulama olduğunu söylüyor.
“Der Bienenfreund” (“Arı Dostu”), Alman sanatçı Hans Thoma’nın 1863 tarihli bir tablosu. “Arıları anlatmak” İngiltere’de ve Avrupa’nın diğer bölgelerinde uygulanan bir gelenektir.
Halkbilimci ve “Arıları ve Diğer Gelenekleri Anlatmak: Kırsal El Sanatları Folkloru” kitabının yazarı Mark Norman, “Bu çok eski ve köklü bir gelenek, ancak çok iyi bilinen bir şey değil” dedi.
Gelenek, ailenin bir üyesi olarak arıların ailedeki önemli yaşam olayları, özellikle doğumlar ve ölümler hakkında bilgilendirilmesi gerektiğini savunur. Arıcılar her kovanı çalar, haberi verir ve muhtemelen bir yas döneminde kovanı siyah bir bezle örterdi. Bay Norman, uygulamanın İngiltere’de daha yaygın olarak bilindiğini, ancak Amerika Birleşik Devletleri’nde ve Avrupa’nın diğer bölgelerinde de bulunduğunu söyledi.
Arı kovanları, İngiliz sanatçı Charles Napier Hemy’nin 1895 tarihli “The Widow” adlı tablosunda yer alıyor.
18. ve 19. yüzyıllarda, arılara haber verilmemesinin, ölümleri veya ayrılmaları veya bal yapamama gibi çeşitli talihsizliklere yol açabileceğine inanılıyordu. Bay Norman, günümüzde arıcıların kötü şansı riske attıklarına inanma olasılıkları daha düşük olabilir, ancak geleneği bir “saygı işareti” olarak takip etmeye devam edebilirler.
25 yıldır arıcı olan ve İngiliz arıcılar için bir dergi olan BeeCraft’ın ortak editörü Stephen Fleming, bir arkadaşı öldükten sonra geleneği daha önce gerçekleştirdiğini söyledi. Arkadaşının arılarına gitti, sessizce kovanları çaldı ve onlara haberi anlattı.
“Arkadaşımın hoşlanacağını düşündüğüm bir şeydi” diye ekledi.
1882 dolaylarında arıları anlatan bir örnek.
BeeCraft, 2019’da arıları anlatmakla ilgili bir makale yayınladıktan sonra, birkaç kişi görevi yerine getirme hikayeleriyle birlikte yazdı. Başka birinin arılarına seslenen bir okuyucu, onlara ustalarının öldüğünü söylemek için kafiyeli konuştu: “Bal arıları, bal arıları, ne dediğimi dinleyin. Efendiniz [adınız] şimdi vefat etti.”
Buckingham Sarayı’ndaki arıcı John Chapple yorum yapmayı reddetti. Daily Mail, kraliçenin öldüğünü ve yeni bir efendileri olacağını alçak sesle söylemeden önce, kovanlara fiyonklara bağlı siyah kurdeleler yerleştirdiğini bildirdi.
Bay Fleming, çoğu arıcının büyük olasılıkla geleneğin farkında olacağını, ancak pek çoğunun uygulayamayacağını söyledi.
“Genellikle yapılması iyi ve kaç bir şey olduğu düşünülür” dedi.
-