Batı’da yüceltilen, Tiananmen Meydanı’ndaki Çinli öğrencileri protesto ederek putlaştırılan ama birçok Rus tarafından ülkelerini yok etmesi olarak gördükleri için hor görülen Mihail S. Gorbaçov, zarafetten çok uzaklaşmıştı ve onunla ilk tanıştığımda öfkesini zar zor bastırabiliyordu. 1992, Moskova’ya muhabir olarak geldikten kısa bir süre sonra.
Kremlin’deki halefi Boris N. Yeltsin, Bay Gorbaçov’un limuzinine az önce el koymuş ve araştırma vakfını Moskova’daki ofislerinden intikamcı bir öfke nöbeti içinde tahliye etmişti – sadece onun aşkına değil, aynı zamanda yüce ve hak ettiğine de meydan okuyan aşağılamalar. dünyayı değiştiren bir lider olarak öz imaj.
Bay Gorbaçov, kendinden sık sık yaptığı gibi üçüncü şahıs olarak bahsederek, “Gorbaçov’u kendi yerine koymak” için küçük ve sonuçsuz bir göreve girişmiş, diye öfkelendi Başkan Yeltsin. Bunun asla olmayacağı konusunda ısrar etti.
Ancak Bay Gorbaçov’un trajedisi, öyle olmasıydı.
25 Aralık 1991’de Sovyetler Birliği başkanı olarak istifa etmesinin üzerinden otuz yılı aşkın bir süre sonra, ülkesinin varlığının sona ermesinden dakikalar önce, kendisi ve çalışmaları yerlerine konuldu.
Bay Gorbaçov’u yaklaşık on yıl sonra, Paris’in dışındaki bir ormandaki büyük bir villada bir Rus bankacının verdiği bir akşam yemeğinde gördüm. Filmlerini iyi tanıyormuş gibi görünen ve fışkıran hayranlığı, aksi halde asık suratını bir süreliğine yükselten Fransız aktris Fanny Ardant’ın yanında oturuyordu.
Vladimir V. Putin adındaki tanınmayan eski bir KGB casusu Moskova’da iktidarı yeni ele geçirmişti ve KGB’nin Ağustos 1991’de başarısız bir darbe düzenlediği Bay Gorbaçov’un en azından Rusya’da çok az hayranı kalmıştı ve yine Rusya’daydı. ekşi bir ruh hali içinde.
Ölümü Salı günü açıklandığında, 1985’ten 1991’e kadar altı yıllık iktidarı boyunca Rusya’ya imza attığı “glasnost” ve “perestroyka” politikalarıyla bahşettiği umutlar, özgürlükler ve kaos tamamen ortadan kalkmıştı, önce 1990’ların kargaşasındaki halkın tepkisi ve ardından yeni bin yılın meskeninde iktidara gelen ve “düzeni geri getirme” sözü veren Bay Putin’in 22 yıllık iktidarı ile.
Bay Gorbaçov’un görev süresi boyunca yaratılan kakofonik haber sahnesi ortadan kalktı, yerini Kremlin tarafından yazılan propagandanın monoton gürültüsü aldı. Bay Gorbaçov tarafından katı bir Sovyet bürokrasisini kendi çıkarları dışındaki çıkarlara hizmet etmeye teşvik etmek için başlatılan rekabetçi seçimler, yine Kremlin tarafından koreografisi yapılan boş ritüeller haline geldi. Bay Gorbaçov’un Vladivostok’tan Lizbon’a uzanan “ortak bir Avrupa evi” vizyonunun yerini, komşusu Ukrayna’ya karşı şiddetli bir saldırganlık savaşı sürdüren, Avrupa’nın geri kalanından giderek daha fazla izole edilen bir Rusya aldı.
Bay Gorbaçov Mayıs 1989’da Pekin’i ziyaret ettiğinde, Tiananmen Meydanı’ndaki öğrenci protestocular Sovyet liderini bir kahraman olarak selamladılar ve “Çin’in Gorbaçov’u nerede?” diye soran pankartlarla Pekin sokaklarında geçit töreni yaptılar. Moskova’daki çalışmasının, otokrasinin yumuşatabileceği ve şiddetten kaçınabileceği fikri için umut sunduğuna inanıyorlardı.
Bunların hepsi bir aydan kısa bir süre sonra 4 Haziran Tiananmen katliamıyla sona erdi.
Sovyetler Birliği’ndeki protestolarla uğraşırken çoğunlukla şiddetten kaçınan Bay Gorbaçov, Çin Komünist Partisi’nin orduya çağrı yapma kararını hiçbir zaman alenen kınamadı ve hatta sorgulamadı.
Ancak, Çin ekonomisi hızla yükselirken ve Rusya derin bir çukura düşerken, birçok Çinli ve ayrıca Bay Putin de dahil olmak üzere Ruslar için ders, Çin’in en kalıcı siyasi sloganlarında yer alan bir mesajdı: “İstikrar Her Şeydir.”
-
Kremlin’deki halefi Boris N. Yeltsin, Bay Gorbaçov’un limuzinine az önce el koymuş ve araştırma vakfını Moskova’daki ofislerinden intikamcı bir öfke nöbeti içinde tahliye etmişti – sadece onun aşkına değil, aynı zamanda yüce ve hak ettiğine de meydan okuyan aşağılamalar. dünyayı değiştiren bir lider olarak öz imaj.
Bay Gorbaçov, kendinden sık sık yaptığı gibi üçüncü şahıs olarak bahsederek, “Gorbaçov’u kendi yerine koymak” için küçük ve sonuçsuz bir göreve girişmiş, diye öfkelendi Başkan Yeltsin. Bunun asla olmayacağı konusunda ısrar etti.
Ancak Bay Gorbaçov’un trajedisi, öyle olmasıydı.
25 Aralık 1991’de Sovyetler Birliği başkanı olarak istifa etmesinin üzerinden otuz yılı aşkın bir süre sonra, ülkesinin varlığının sona ermesinden dakikalar önce, kendisi ve çalışmaları yerlerine konuldu.
Bay Gorbaçov’u yaklaşık on yıl sonra, Paris’in dışındaki bir ormandaki büyük bir villada bir Rus bankacının verdiği bir akşam yemeğinde gördüm. Filmlerini iyi tanıyormuş gibi görünen ve fışkıran hayranlığı, aksi halde asık suratını bir süreliğine yükselten Fransız aktris Fanny Ardant’ın yanında oturuyordu.
Vladimir V. Putin adındaki tanınmayan eski bir KGB casusu Moskova’da iktidarı yeni ele geçirmişti ve KGB’nin Ağustos 1991’de başarısız bir darbe düzenlediği Bay Gorbaçov’un en azından Rusya’da çok az hayranı kalmıştı ve yine Rusya’daydı. ekşi bir ruh hali içinde.
Ölümü Salı günü açıklandığında, 1985’ten 1991’e kadar altı yıllık iktidarı boyunca Rusya’ya imza attığı “glasnost” ve “perestroyka” politikalarıyla bahşettiği umutlar, özgürlükler ve kaos tamamen ortadan kalkmıştı, önce 1990’ların kargaşasındaki halkın tepkisi ve ardından yeni bin yılın meskeninde iktidara gelen ve “düzeni geri getirme” sözü veren Bay Putin’in 22 yıllık iktidarı ile.
Bay Gorbaçov’un görev süresi boyunca yaratılan kakofonik haber sahnesi ortadan kalktı, yerini Kremlin tarafından yazılan propagandanın monoton gürültüsü aldı. Bay Gorbaçov tarafından katı bir Sovyet bürokrasisini kendi çıkarları dışındaki çıkarlara hizmet etmeye teşvik etmek için başlatılan rekabetçi seçimler, yine Kremlin tarafından koreografisi yapılan boş ritüeller haline geldi. Bay Gorbaçov’un Vladivostok’tan Lizbon’a uzanan “ortak bir Avrupa evi” vizyonunun yerini, komşusu Ukrayna’ya karşı şiddetli bir saldırganlık savaşı sürdüren, Avrupa’nın geri kalanından giderek daha fazla izole edilen bir Rusya aldı.
Bay Gorbaçov Mayıs 1989’da Pekin’i ziyaret ettiğinde, Tiananmen Meydanı’ndaki öğrenci protestocular Sovyet liderini bir kahraman olarak selamladılar ve “Çin’in Gorbaçov’u nerede?” diye soran pankartlarla Pekin sokaklarında geçit töreni yaptılar. Moskova’daki çalışmasının, otokrasinin yumuşatabileceği ve şiddetten kaçınabileceği fikri için umut sunduğuna inanıyorlardı.
Bunların hepsi bir aydan kısa bir süre sonra 4 Haziran Tiananmen katliamıyla sona erdi.
Sovyetler Birliği’ndeki protestolarla uğraşırken çoğunlukla şiddetten kaçınan Bay Gorbaçov, Çin Komünist Partisi’nin orduya çağrı yapma kararını hiçbir zaman alenen kınamadı ve hatta sorgulamadı.
Ancak, Çin ekonomisi hızla yükselirken ve Rusya derin bir çukura düşerken, birçok Çinli ve ayrıca Bay Putin de dahil olmak üzere Ruslar için ders, Çin’in en kalıcı siyasi sloganlarında yer alan bir mesajdı: “İstikrar Her Şeydir.”
-