BUCHA, Ukrayna — Bir kadın fena halde dövüldü ve gözünden vuruldu. Rus askerleri tarafından esir tutulan bir başkası, bir mahzende başından vurulmuş halde bulundu. 81 yaşındaki bir büyükanne bahçesinde asılı bulundu, belki öldürüldü, belki de intihara sürüklendi.
İlkbaharda Rusların Bucha’yı işgali sırasında yüzlerce kurbandan üçü onlar. Ukrayna’nın başkenti Kiev’in bir banliyösü olan Bucha, bölgeden çekilmeden önce Rus askerlerinin vahşetlerinin ana odak noktası haline geldi.
Suçlar dünya çapında ilgi gördü. Ama bu kadınlar bilinmiyordu, ölümleri görülmedi ve açıklanamadı.
New York Times meslektaşlarım ve ben o sırada Rus vahşeti hakkında rapor verdik ve bu vakalara rastladık. Bu yüzden, bu üç kadın hakkında bilgi edinmek, hayatlarını ve kim olduklarını öğrenmek için bu kadar çok ölümün olduğu Bucha’ya geri döndük.
Gönüllü mezarlık işçileri, Nisan ayında Bucha’da bulunan 65 cesetle büyük bir kamyona yükledi. Kredi… The New York Times için Daniel Berehulak
Her kadının kendi tarzında bir savaşçı olduğunu, haftalarca açlıktan, soğuktan, bombardımandan ve kurşuna dizilmekten kurtulmaya çalışan, ancak işgalci bir ordunun acımasız şiddetine karşı trajik bir şekilde savunmasız olduğunu gördük.
Son günlerinin koşullarının çoğu belirsizliğini koruyor, ancak aileleri ve Ukraynalı yetkililer için Rusya’nın ülkelerine yönelik saldırganlığının kurbanları olduklarına şüphe yok.
Bir şans yolculuğu trajik bir hal alır.
34 yaşındaki Oksana Sulyma, tesadüfen Bucha’daydı.
Eski bir kamu görevlisi olarak 5 yaşındaki kızıyla birlikte Kiev’de yaşıyordu, ancak Şubat ayında savaşın başlamasından sadece 48 saat önce arkadaşlarıyla kalmak için Bucha’yı ziyaret etmişti. Birkaç gün içinde Rus birlikleri ormanlık banliyöye baskın düzenledi ve yollar ve ulaşım bağlantıları kesildi. Oksana mahsur kaldı, dedi çocukluk arkadaşı Oleksiy, mahremiyet için yalnızca ilk adının kullanılmasını istedi.
Büyümüş ve yetişkin hayatının çoğunu Bucha’da geçirmişti. Büyükannesi şehir merkezine yakın bir dairede yaşıyordu. Oksana, Kiev’e ancak birkaç yıl önce kocasından boşandıktan sonra taşınmıştı; kızına bakmaya yardım eden anne babasına daha yakın olmak istedi.
Annesi Larysa Sulyma, Oksana tarafından hatırlanması için hayatına dair birkaç ayrıntı vermeyi kabul etti.
Çok zeki bir çocuktu, dedi annesi. Fransa’ya yaptığı bir değişim ziyareti sırasında Fransızca öğrendi, Kiev’deki Ulusal Havacılık Üniversitesi’nde sosyoloji okudu ve daha sonra Altyapı Bakanlığı’nda çalıştı.
“Çok canlıydı,” diye ekledi annesi. 2014’te Rusya’nın yarımadayı ilhak etmesinden önce her yıl tatil yaptığı Kırım’da bir kumsalda kızının fotoğraflarını paylaştı. “Hayatı severdi, seyahat etmeyi severdi.”
Oksana Sulyma en son 10 Mart’ta Shevchenko Meydanı’nda arkadaşları tarafından görüldü. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Mart ayı başlarında Rus birlikleri Bucha’da üsler ve atış mevzileri kurdu ve sokaklarda daha fazla kontrol sağlamaya başladı. Evleri aradılar, cep telefonlarına el koydular ve insanları gözaltına almaya ve öldürmeye başladılar.
Savaşın Durumu
Annesi, 15 Mart’ta Facebook’ta endişelerini dile getiren bir mesaj yayınladı. Annesi, Oksana’nın zihinsel sağlık sorunları yaşadığını ve savaşın başlangıcındaki kaygının durumunu daha da kötüleştirmiş olabileceğini yazdı.
Gönderisi, “Davranışlarının öfke, saldırganlık veya yetersizlik belirtileri olabilir” dedi. “Nerede olduğunu bilen varsa lütfen arayın.”
Köpek maması bulmak için bir gezi.
36 yaşındaki Anna Noha, hayatının çoğunu Bucha’da geçirmişti ve ayrılmaya hiç niyeti yoktu.
Kasabada arkadaşları ve ailesi vardı ve eski ortağı ve üvey kız kardeşi Mart ayı başlarında işgalden kaçtığında bile kalmayı tercih etti. Anna, iki katlı binasının bodrum katında arkadaşlarıyla takılır, bazen sokaklara çıkar, babasını ziyaret eder ve kedileri kurtarırdı.
51 yaşındaki üvey annesi Tetyana Kopachova, “Çok bağımsızdı, çok aktifti” dedi. “Aynı zamanda çok nazikti, çok yardımcı oldu. Bütün kış benim için odun kesti.”
Anna’nın babası ve üvey annesi köpek yetiştiricileriydi ve 11 Orta Asya çoban köpeğini şehir merkezindeki mülklerinde kafeslerde tuttular. Anna yardıma gelirdi.
Anna Noha’nın kız kardeşi Olena, 13 Mart’ta köpek maması bulmaya gittiği sırada Rus askerleri tarafından gözaltına alınan Anna’nın fotoğrafını gösteriyor. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Üvey annesi, her zaman bir gözyaşı dökücü olduğunu söyledi. Genç evlendi, boşandı, genç bir kızı vardı. Üvey annesi, uyuşturucu sattığı için hapis yattığını, ancak o zamandan beri bundan vazgeçtiğini söyledi.
Anna da bir kurtulan oldu. Bayan Kopachova, eski ortağının tacizci olduğunu ve birkaç gece bir arkadaşıyla birlikte morluklar içinde evlerine geldiğini söyledi.
Ailesi kalması için baskı yaptı, ancak 13 Mart’ta köpek maması bulmak için söz vererek tekrar ayrıldı çünkü tükendi. O asla geri gelmedi.
Kalmaya kararlı katı bir büyükanne.
81 yaşındaki Lyudmyla Shchehlova da Bucha’dan ayrılmak istemedi. Emekli bir epidemiyolog olarak, neredeyse 40 yıldır çam ağaçlarının arasına yerleştirilmiş, ahşap kulübeye benzeyen bir kulübede yaşıyordu.
Ev, aynı zamanda bir doktor olan kocasına aitti ve birlikte bir kızı Olena’yı ve daha sonra torunları Yevhen’i büyüttüler.
22 yaşındaki Yevhen, bir röportajda hatırladığı gibi, büyükbabası yumuşak olandı. Büyükannesi katıydı, “İyi polis, kötü polis gibiydi” dedi gülerek. Bana çok şey öğretti, diye ekledi.
Lyudmyla Shchehlova’nın torunu Yevhen, Ağustos ayında Bucha’daki evinde. Yevhen, büyükannesiyle en son konuştuğunda ağlıyordu ama annesi ve kendisi tehlikeden kurtulduğu için mutluydu. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Bayan Shchehlova aslen Rus’du ve kitap rafları Rus klasikleriyle doluydu. Kocası birkaç yıl önce öldüğünden beri, kitaplarıyla ve aile fotoğraflarıyla çevrili, Alman Çoban Ralph ve arkadaş olarak bir kedi ile yalnız yaşıyordu.
Kızı Olena, komşu bir banliyö olan Irpin’de yaşıyordu ve savaş başladığında annesinin orada kendisine katılmasını istedi, ancak yollar çatışmalar nedeniyle kapandı. Birkaç gün içinde elektrik ve telefonlar kesildi. Doğum günü olan 7 Mart’ta annesini aramaya çalıştı ancak ulaşamadı.
Mahallelerinde bombardıman keskin bir şekilde kötüleşince, Olena ve Yevhen yıkılan bir köprüyü geçerek Kiev’e doğru yaya olarak kaçtılar.
Yevhen, büyükannesiyle son konuştuğunda ağlıyordu ama tehlikeden kurtuldukları için mutluydu. Her şeyin yolunda olduğunu söyledi, dedi.
Patates mahzeninde esir tutuldu.
Mart ayının ortasına gelindiğinde Bucha’daki atmosfer daha da çirkinleşiyordu. Yeni Rus birlikleri kontrolü ele geçirdi ve sivillere karşı misillemeler arttı.
18 Mart civarında birkaç gün boyunca Bucha’da çok sayıda ölüm meydana geldi.
Rus birlikleri Vokzalna Caddesi’ndeki 3 Nolu Okulu işgal etmişti ve arkasındaki boş araziden havan topları atıyorlardı. Askerler zırhlı araçlarını bahçe çitlerini kırarak insanların evlerinde kamp kurdu.
Bir noktada Oksana Sulyma yakalandı ve Vokzalna Caddesi’ndeki bir eve götürüldü. Ev, kız olarak gittiği 3 Nolu Okula geri döndü. Oksana, Nisan ayında orada, bir patates mahzenine hapsedilmiş, başından vurulmuş halde bulundu. Sadece bir kürk manto giyiyordu.
Oksana Sulyma’nın cesedi Nisan ayında bir patates mahzeninde bulundu. Başından vurulmuştu ve üzerinde sadece bir kürk manto vardı. Kredi… The New York Times için Daniel Berehulak
Oksana’nın Kiev’deki mezarı. Davaya aşina olan bir yetkili, tecavüze uğradığına dair kanıt olduğunu söyledi. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Polis, mahzenin tuzak kapısında mermi kovanları buldu ve kadının kaybolduktan bir hafta sonra 17 Mart’ta öldürüldüğünü belirledi. Pasaportu ve kimlik kartı daha sonra Ukrayna polisi tarafından tren raylarının yakınında bulundu.
Rus askerleri evde yaşıyor, oturma odasındaki minderlerde uyuyor ve yıkamak için su ısıtıyordu. Üst kattaki bir yatak odasında kadın kıyafetleri ve iç çamaşırları etrafa saçılmıştı ve polis kullanılmış bir prezervatif buldu. Davaya aşina olan bir yetkili, Oksana’nın tecavüze uğradığına dair kanıt olduğunu söyledi.
Barınak aramak ve terk edilmiş bir kedi getirmek.
Aynı sıralarda Anna Noha, Vokzalna Caddesi’nin hemen batısında, birkaç blok ötede bir daireye taşındı. Bombardıman nedeniyle pencereleri patlamıştı ve hava donuyordu, bu yüzden bir arkadaşı Vladyslav, onu ve eski bir sınıf arkadaşı Yuriy’i annesi Lyudmyla ile birlikte kalmaya götürdü.
Anna yanında kahve ve çay getirdi ve Lyudmyla’ya bulduğu uzun saçlı güzel bir Siyam olan terk edilmiş bir kediyi de getirip getiremeyeceğini sordu.
“Çok kibar görünüyordu,” dedi Lyudmyla, sadece adının kullanılmasını istedi. “Bu yüzden ona barınak verdim.”
Lyudmyla, 18 Mart akşamı üç arkadaşın daireyi temizlediğini ve çöpü çıkardığını söyledi. Dışarıdayken sigara içeceklerini söylediler. Asla geri gelmediler.
Lyudmyla daha sonra komşularından Rus birliklerinin onları çöp bidonlarının yanında alıkoyduğunu ve başlarına torba geçirerek yakındaki 10 katlı bir binanın bodrum katına yürüttüklerini öğrendi. Komşular, Anna’nın “Ukrayna’ya şan olsun” diye bağırdığını söyledi.
Anna Noha ve iki arkadaşının gözaltına alındığı bodrum katı. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Bir hafta sonra Lyudmyla bir arkadaşıyla yakacak odun topluyordu ve cesetlerini buldu. Önce Anna ve Yuriy’i boş bir evin bahçesinde yatarken gördü. Daha sonra oğlu Vladyslav’ı bir kulübede buldu. Dövülmüşlerdi ve her biri gözünden vurulmuştu. Lyudmyla, Anna’nın o kadar kötü bir şekilde dövüldüğünü ki yüzünün tanınmaz halde olduğunu söyledi.
Anna için Lyudmyla, “Neşeli, güçlüydü” dedi. “Belki de açık sözlülüğünden dolayı acı çekmiştir.”
intihar mıydı? Arkadaşlar ve aile hayır diyor.
19 Mart’a kadar, sadece iki sakin, 81 yaşındaki emekli epidemiyolog Bayan Shchehlova ve eski bir fabrika işçisi olan 84 yaşındaki Mariya, dar şeritlerinde kaldılar.
Mariya, askerlerin yolun sonundaki bir evi işgal ettiğini söyledi. “O çetede 15 kişi vardı ve burada çok sorun çıkardılar” dedi. O bir koltukta uyuklarken birisinin buzdolabından bir şişe alkol çaldığını söyledi.
37 yaşındaki bir inşaatçı olan Bogdan Barkar, bir gün dışarıda yemek arıyordu ve evinin arkasındaki sokakta Bayan Shchehlova’ya rastladı. “Gözlerinde yaşlar vardı” dedi. Biri tarafından tehdit edildiğini hissetti. “İki gün sonra gel de yaşayıp yaşamadığımı gör,” dedi ona.
Birkaç gün sonra Mariya, Bayan Shchehlova’nın biriyle tartıştığını duyduğunu ve bahçesinde garip bir adam gördüğünü söyledi. Ama açlıktan ve korkudan zayıf düşen Mariya müdahale etmedi.
Emekli bir epidemiyolog olan Lyudmila Shchehlova’nın Bucha’da asılı halde bulunduğu kiraz ağacı. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Bayan Shchehlova’nın evinde, tarihlerin Mart ayında işaretlendiği bir takvim. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Sadece birkaç gün sonra Ruslar Bucha’dan çekildiklerinde Mariya’nın oğlu geri geldi ve Bayan Shchehlova’yı bir ağaçtan asılı, gövdeye dayalı bir merdiven buldu.
Polis bunu bir intihar olarak kaydetti, ancak Bayan Shchehlova’yı tanıyan çok az kişi bunu kendisinin yapabileceğine inanıyordu. Komşusu Valentyn Melnyk, dindar olduğunu ve bunun günah olduğunu bildiğini söyledi.
Torunu Yevhen ağaçtan ipleri kesti ve onu yüksek dallara bağlayabileceğinden şüpheli olduğunu söyledi. Ama şüphelerine boyun eğdi.
“Ben realistim” dedi. “Bütün komşular gittiyse ve o anda yalnız kaldıysa ne olduğunu öğrenmek nasıl mümkün olabilir?”
Keder ve kayıp çok büyük olmaya devam ediyor. İsveç’te bir mülteci olan annesi, annesinin cenazesini kaçırdığı için ağladı.
Anna Noha’nın babası Volodymyr Kopachov, kızını gömdükten kısa bir süre sonra 7 Temmuz’da öldü. Bucha Şehir Mezarlığı’nda savaş kurbanları için ayrılmış bölümde onun yanında yatıyor.
Oksana Sulyma’nın ailesi, öldüğü mahzene ayrı ziyaretler yaptı. Ağlayan annesi komşulara şeker dağıttı.
Anna Noha’nın babasının yanındaki mezarı Bucha’da. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
-
İlkbaharda Rusların Bucha’yı işgali sırasında yüzlerce kurbandan üçü onlar. Ukrayna’nın başkenti Kiev’in bir banliyösü olan Bucha, bölgeden çekilmeden önce Rus askerlerinin vahşetlerinin ana odak noktası haline geldi.
Suçlar dünya çapında ilgi gördü. Ama bu kadınlar bilinmiyordu, ölümleri görülmedi ve açıklanamadı.
New York Times meslektaşlarım ve ben o sırada Rus vahşeti hakkında rapor verdik ve bu vakalara rastladık. Bu yüzden, bu üç kadın hakkında bilgi edinmek, hayatlarını ve kim olduklarını öğrenmek için bu kadar çok ölümün olduğu Bucha’ya geri döndük.
Gönüllü mezarlık işçileri, Nisan ayında Bucha’da bulunan 65 cesetle büyük bir kamyona yükledi. Kredi… The New York Times için Daniel Berehulak
Her kadının kendi tarzında bir savaşçı olduğunu, haftalarca açlıktan, soğuktan, bombardımandan ve kurşuna dizilmekten kurtulmaya çalışan, ancak işgalci bir ordunun acımasız şiddetine karşı trajik bir şekilde savunmasız olduğunu gördük.
Son günlerinin koşullarının çoğu belirsizliğini koruyor, ancak aileleri ve Ukraynalı yetkililer için Rusya’nın ülkelerine yönelik saldırganlığının kurbanları olduklarına şüphe yok.
Bir şans yolculuğu trajik bir hal alır.
34 yaşındaki Oksana Sulyma, tesadüfen Bucha’daydı.
Eski bir kamu görevlisi olarak 5 yaşındaki kızıyla birlikte Kiev’de yaşıyordu, ancak Şubat ayında savaşın başlamasından sadece 48 saat önce arkadaşlarıyla kalmak için Bucha’yı ziyaret etmişti. Birkaç gün içinde Rus birlikleri ormanlık banliyöye baskın düzenledi ve yollar ve ulaşım bağlantıları kesildi. Oksana mahsur kaldı, dedi çocukluk arkadaşı Oleksiy, mahremiyet için yalnızca ilk adının kullanılmasını istedi.
Büyümüş ve yetişkin hayatının çoğunu Bucha’da geçirmişti. Büyükannesi şehir merkezine yakın bir dairede yaşıyordu. Oksana, Kiev’e ancak birkaç yıl önce kocasından boşandıktan sonra taşınmıştı; kızına bakmaya yardım eden anne babasına daha yakın olmak istedi.
Annesi Larysa Sulyma, Oksana tarafından hatırlanması için hayatına dair birkaç ayrıntı vermeyi kabul etti.
Çok zeki bir çocuktu, dedi annesi. Fransa’ya yaptığı bir değişim ziyareti sırasında Fransızca öğrendi, Kiev’deki Ulusal Havacılık Üniversitesi’nde sosyoloji okudu ve daha sonra Altyapı Bakanlığı’nda çalıştı.
“Çok canlıydı,” diye ekledi annesi. 2014’te Rusya’nın yarımadayı ilhak etmesinden önce her yıl tatil yaptığı Kırım’da bir kumsalda kızının fotoğraflarını paylaştı. “Hayatı severdi, seyahat etmeyi severdi.”
Oksana Sulyma en son 10 Mart’ta Shevchenko Meydanı’nda arkadaşları tarafından görüldü. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Mart ayı başlarında Rus birlikleri Bucha’da üsler ve atış mevzileri kurdu ve sokaklarda daha fazla kontrol sağlamaya başladı. Evleri aradılar, cep telefonlarına el koydular ve insanları gözaltına almaya ve öldürmeye başladılar.
Savaşın Durumu
- Füze Saldırıları:Rus ordusu, Şubat ayında savaşın başlamasından bu yana Ukrayna’ya en yoğun füze barajını ateşledi, en az üç düzine sivili öldürdü, ülkenin dört bir yanındaki elektriği devre dışı bıraktı ve hava savunmasını ezdi.
- Ukrayna Taarruzu:Bombardıman, Rusya’nın çoğunlukla geri çekildiği ve Ukrayna’nın hala topraklarını yeniden kazanmaya çalıştığı güney ve doğuda savaşın gidişatını değiştirmiş gibi görünmüyor.
- Kırım Köprüsü Patlaması: Rusya Devlet Başkanı Vladimir V. Putin, son saldırıların önemli bir Rus köprüsünü vuran bir patlamaya misilleme olduğunu söyledi. Kırım Yarımadası’nı Rusya’ya bağlayan köprü, Ukrayna’nın güneyinde savaşan Rus birliklerinin ana ikmal yolu.
- Ukrayna’yı silahlandırmak : Rus bombardımanı, Batılı yetkililere Ukrayna’nın korunmasına yardımcı olmak için silah teslim etme baskısını artırdı. İşte ülkenin ihtiyaç duyduğu askeri yardıma daha yakından bir bakış.
Annesi, 15 Mart’ta Facebook’ta endişelerini dile getiren bir mesaj yayınladı. Annesi, Oksana’nın zihinsel sağlık sorunları yaşadığını ve savaşın başlangıcındaki kaygının durumunu daha da kötüleştirmiş olabileceğini yazdı.
Gönderisi, “Davranışlarının öfke, saldırganlık veya yetersizlik belirtileri olabilir” dedi. “Nerede olduğunu bilen varsa lütfen arayın.”
Köpek maması bulmak için bir gezi.
36 yaşındaki Anna Noha, hayatının çoğunu Bucha’da geçirmişti ve ayrılmaya hiç niyeti yoktu.
Kasabada arkadaşları ve ailesi vardı ve eski ortağı ve üvey kız kardeşi Mart ayı başlarında işgalden kaçtığında bile kalmayı tercih etti. Anna, iki katlı binasının bodrum katında arkadaşlarıyla takılır, bazen sokaklara çıkar, babasını ziyaret eder ve kedileri kurtarırdı.
51 yaşındaki üvey annesi Tetyana Kopachova, “Çok bağımsızdı, çok aktifti” dedi. “Aynı zamanda çok nazikti, çok yardımcı oldu. Bütün kış benim için odun kesti.”
Anna’nın babası ve üvey annesi köpek yetiştiricileriydi ve 11 Orta Asya çoban köpeğini şehir merkezindeki mülklerinde kafeslerde tuttular. Anna yardıma gelirdi.
Anna Noha’nın kız kardeşi Olena, 13 Mart’ta köpek maması bulmaya gittiği sırada Rus askerleri tarafından gözaltına alınan Anna’nın fotoğrafını gösteriyor. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Üvey annesi, her zaman bir gözyaşı dökücü olduğunu söyledi. Genç evlendi, boşandı, genç bir kızı vardı. Üvey annesi, uyuşturucu sattığı için hapis yattığını, ancak o zamandan beri bundan vazgeçtiğini söyledi.
Anna da bir kurtulan oldu. Bayan Kopachova, eski ortağının tacizci olduğunu ve birkaç gece bir arkadaşıyla birlikte morluklar içinde evlerine geldiğini söyledi.
Ailesi kalması için baskı yaptı, ancak 13 Mart’ta köpek maması bulmak için söz vererek tekrar ayrıldı çünkü tükendi. O asla geri gelmedi.
Kalmaya kararlı katı bir büyükanne.
81 yaşındaki Lyudmyla Shchehlova da Bucha’dan ayrılmak istemedi. Emekli bir epidemiyolog olarak, neredeyse 40 yıldır çam ağaçlarının arasına yerleştirilmiş, ahşap kulübeye benzeyen bir kulübede yaşıyordu.
Ev, aynı zamanda bir doktor olan kocasına aitti ve birlikte bir kızı Olena’yı ve daha sonra torunları Yevhen’i büyüttüler.
22 yaşındaki Yevhen, bir röportajda hatırladığı gibi, büyükbabası yumuşak olandı. Büyükannesi katıydı, “İyi polis, kötü polis gibiydi” dedi gülerek. Bana çok şey öğretti, diye ekledi.
Lyudmyla Shchehlova’nın torunu Yevhen, Ağustos ayında Bucha’daki evinde. Yevhen, büyükannesiyle en son konuştuğunda ağlıyordu ama annesi ve kendisi tehlikeden kurtulduğu için mutluydu. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Bayan Shchehlova aslen Rus’du ve kitap rafları Rus klasikleriyle doluydu. Kocası birkaç yıl önce öldüğünden beri, kitaplarıyla ve aile fotoğraflarıyla çevrili, Alman Çoban Ralph ve arkadaş olarak bir kedi ile yalnız yaşıyordu.
Kızı Olena, komşu bir banliyö olan Irpin’de yaşıyordu ve savaş başladığında annesinin orada kendisine katılmasını istedi, ancak yollar çatışmalar nedeniyle kapandı. Birkaç gün içinde elektrik ve telefonlar kesildi. Doğum günü olan 7 Mart’ta annesini aramaya çalıştı ancak ulaşamadı.
Mahallelerinde bombardıman keskin bir şekilde kötüleşince, Olena ve Yevhen yıkılan bir köprüyü geçerek Kiev’e doğru yaya olarak kaçtılar.
Yevhen, büyükannesiyle son konuştuğunda ağlıyordu ama tehlikeden kurtuldukları için mutluydu. Her şeyin yolunda olduğunu söyledi, dedi.
Patates mahzeninde esir tutuldu.
Mart ayının ortasına gelindiğinde Bucha’daki atmosfer daha da çirkinleşiyordu. Yeni Rus birlikleri kontrolü ele geçirdi ve sivillere karşı misillemeler arttı.
18 Mart civarında birkaç gün boyunca Bucha’da çok sayıda ölüm meydana geldi.
Rus birlikleri Vokzalna Caddesi’ndeki 3 Nolu Okulu işgal etmişti ve arkasındaki boş araziden havan topları atıyorlardı. Askerler zırhlı araçlarını bahçe çitlerini kırarak insanların evlerinde kamp kurdu.
Bir noktada Oksana Sulyma yakalandı ve Vokzalna Caddesi’ndeki bir eve götürüldü. Ev, kız olarak gittiği 3 Nolu Okula geri döndü. Oksana, Nisan ayında orada, bir patates mahzenine hapsedilmiş, başından vurulmuş halde bulundu. Sadece bir kürk manto giyiyordu.
Oksana Sulyma’nın cesedi Nisan ayında bir patates mahzeninde bulundu. Başından vurulmuştu ve üzerinde sadece bir kürk manto vardı. Kredi… The New York Times için Daniel Berehulak
Oksana’nın Kiev’deki mezarı. Davaya aşina olan bir yetkili, tecavüze uğradığına dair kanıt olduğunu söyledi. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Polis, mahzenin tuzak kapısında mermi kovanları buldu ve kadının kaybolduktan bir hafta sonra 17 Mart’ta öldürüldüğünü belirledi. Pasaportu ve kimlik kartı daha sonra Ukrayna polisi tarafından tren raylarının yakınında bulundu.
Rus askerleri evde yaşıyor, oturma odasındaki minderlerde uyuyor ve yıkamak için su ısıtıyordu. Üst kattaki bir yatak odasında kadın kıyafetleri ve iç çamaşırları etrafa saçılmıştı ve polis kullanılmış bir prezervatif buldu. Davaya aşina olan bir yetkili, Oksana’nın tecavüze uğradığına dair kanıt olduğunu söyledi.
Barınak aramak ve terk edilmiş bir kedi getirmek.
Aynı sıralarda Anna Noha, Vokzalna Caddesi’nin hemen batısında, birkaç blok ötede bir daireye taşındı. Bombardıman nedeniyle pencereleri patlamıştı ve hava donuyordu, bu yüzden bir arkadaşı Vladyslav, onu ve eski bir sınıf arkadaşı Yuriy’i annesi Lyudmyla ile birlikte kalmaya götürdü.
Anna yanında kahve ve çay getirdi ve Lyudmyla’ya bulduğu uzun saçlı güzel bir Siyam olan terk edilmiş bir kediyi de getirip getiremeyeceğini sordu.
“Çok kibar görünüyordu,” dedi Lyudmyla, sadece adının kullanılmasını istedi. “Bu yüzden ona barınak verdim.”
Lyudmyla, 18 Mart akşamı üç arkadaşın daireyi temizlediğini ve çöpü çıkardığını söyledi. Dışarıdayken sigara içeceklerini söylediler. Asla geri gelmediler.
Lyudmyla daha sonra komşularından Rus birliklerinin onları çöp bidonlarının yanında alıkoyduğunu ve başlarına torba geçirerek yakındaki 10 katlı bir binanın bodrum katına yürüttüklerini öğrendi. Komşular, Anna’nın “Ukrayna’ya şan olsun” diye bağırdığını söyledi.
Anna Noha ve iki arkadaşının gözaltına alındığı bodrum katı. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Bir hafta sonra Lyudmyla bir arkadaşıyla yakacak odun topluyordu ve cesetlerini buldu. Önce Anna ve Yuriy’i boş bir evin bahçesinde yatarken gördü. Daha sonra oğlu Vladyslav’ı bir kulübede buldu. Dövülmüşlerdi ve her biri gözünden vurulmuştu. Lyudmyla, Anna’nın o kadar kötü bir şekilde dövüldüğünü ki yüzünün tanınmaz halde olduğunu söyledi.
Anna için Lyudmyla, “Neşeli, güçlüydü” dedi. “Belki de açık sözlülüğünden dolayı acı çekmiştir.”
intihar mıydı? Arkadaşlar ve aile hayır diyor.
19 Mart’a kadar, sadece iki sakin, 81 yaşındaki emekli epidemiyolog Bayan Shchehlova ve eski bir fabrika işçisi olan 84 yaşındaki Mariya, dar şeritlerinde kaldılar.
Mariya, askerlerin yolun sonundaki bir evi işgal ettiğini söyledi. “O çetede 15 kişi vardı ve burada çok sorun çıkardılar” dedi. O bir koltukta uyuklarken birisinin buzdolabından bir şişe alkol çaldığını söyledi.
37 yaşındaki bir inşaatçı olan Bogdan Barkar, bir gün dışarıda yemek arıyordu ve evinin arkasındaki sokakta Bayan Shchehlova’ya rastladı. “Gözlerinde yaşlar vardı” dedi. Biri tarafından tehdit edildiğini hissetti. “İki gün sonra gel de yaşayıp yaşamadığımı gör,” dedi ona.
Birkaç gün sonra Mariya, Bayan Shchehlova’nın biriyle tartıştığını duyduğunu ve bahçesinde garip bir adam gördüğünü söyledi. Ama açlıktan ve korkudan zayıf düşen Mariya müdahale etmedi.
Emekli bir epidemiyolog olan Lyudmila Shchehlova’nın Bucha’da asılı halde bulunduğu kiraz ağacı. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Bayan Shchehlova’nın evinde, tarihlerin Mart ayında işaretlendiği bir takvim. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
Sadece birkaç gün sonra Ruslar Bucha’dan çekildiklerinde Mariya’nın oğlu geri geldi ve Bayan Shchehlova’yı bir ağaçtan asılı, gövdeye dayalı bir merdiven buldu.
Polis bunu bir intihar olarak kaydetti, ancak Bayan Shchehlova’yı tanıyan çok az kişi bunu kendisinin yapabileceğine inanıyordu. Komşusu Valentyn Melnyk, dindar olduğunu ve bunun günah olduğunu bildiğini söyledi.
Torunu Yevhen ağaçtan ipleri kesti ve onu yüksek dallara bağlayabileceğinden şüpheli olduğunu söyledi. Ama şüphelerine boyun eğdi.
“Ben realistim” dedi. “Bütün komşular gittiyse ve o anda yalnız kaldıysa ne olduğunu öğrenmek nasıl mümkün olabilir?”
Keder ve kayıp çok büyük olmaya devam ediyor. İsveç’te bir mülteci olan annesi, annesinin cenazesini kaçırdığı için ağladı.
Anna Noha’nın babası Volodymyr Kopachov, kızını gömdükten kısa bir süre sonra 7 Temmuz’da öldü. Bucha Şehir Mezarlığı’nda savaş kurbanları için ayrılmış bölümde onun yanında yatıyor.
Oksana Sulyma’nın ailesi, öldüğü mahzene ayrı ziyaretler yaptı. Ağlayan annesi komşulara şeker dağıttı.
Anna Noha’nın babasının yanındaki mezarı Bucha’da. Kredi… New York Times için Laura Boushnak
-