Kredi… The New York Times için Diego Ibarra Sanchez
Seyirciler ilaç kutuları, ilk yardım çantaları ve damar içi tüpler arasında yerlerini aldılar. Orkestra, şu anda savaşın ön saflarında savaşan dört adamı kaçırıyordu. Bombalardan ve kan dökülmesinden kaçan bir avuç konuk şarkıcı koroyla birlikte sahneye çıktı.
Ukrayna’daki savaş, Lviv Filarmoni’nin kırk yıldır yıllık yaz müziği şenliklerine giren titiz planlamayı alt üst etti. Ama müzisyenler ve seyirciler için gösteri devam etmeli.
Batı Ukrayna’daki Barok, pastel renkli bir oda olan alan, savaş sırasında insani yardım malzemeleri için bir koordinasyon alanı haline gelse bile, müzisyenlere ve korolara ev sahipliği yapmaya devam etti. Bu bahar, orkestra, festivalin ilk performansında hareketli müzik çalmak yerine Mozart’ın Requiem’i ile açılış yapmaya karar verdi.
Cuma gecesi gerçekleştirilen konser, üç aylık savaşta kaybedilen Ukraynalılara bir saygı duruşu niteliğindeydi.
Seyircilerden bir öğretmen olan Liliia Svystovych, “Burası artık tıp için bir yer – beden ve ruh için” dedi. “Requiem’in yasla ilgili olduğunu, hüzünlü bir müzik olduğunu anlıyoruz. Ama bu bir dua gibidir. Ve bir dua her zaman bir umut şeklidir.”
Konserin başlamasına yaklaşık bir saat kala hava saldırısı sirenleri ötmeye başladı.
Lviv Uluslararası Senfoni Orkestrası’nın direktörü Iolanta Pryshlyak, konseri her şey netleşene kadar ertelemeye hazırlanıyordu. Doktorların tıbbi malzemeleri topladığı bir arka odada beklerken, Ukrayna’nın güç durumdaki doğusuna yardım götüren gönüllülerden telefon aldı.
59 yaşındaki Bayan Pryshlyak, artık sadece orkestra yöneticisi değil. İstila başladığından beri, savaşın ön saflarına giderken tiyatrodan geçen erzak akışını da yönetti. Her iki iş için de onun temeli.
Sabah 4’ten beri ayaktaydı ve yorgundu: “Sadece otomatik pilotta koşuyorum.”
Yine de müzik dolu bir geceyi dört gözle bekliyordu. “Savaş kalbini taş gibi yapar” dedi. “Ama müzik onu tekrar yumuşatabilir.”
Alt katta, orkestra şefi Volodymyr Syvokhip, ofisinde bir takım elbise giydi ve bariton solist yakındaki bir odada arpejler söyledi.
Haftalarca sanatçılar, gönüllüler ve doktorlar çevrelerindeki malzemeleri organize ederken insani yardım kutularının kuleleri arasında prova yaptılar. Bazen müzisyenler yardım görevlilerine yardım ederdi. Ve bazen sağlık görevlileri onların oyunlarını dinlemek için işlerini durdururdu.
Bay Syvokhip gülümseyerek, “Bir şekilde bu konuda birbirimize destek oluyoruz,” dedi.
Sahneye çıkarken, Bay Syvokhip seyircilere Lviv’de hava saldırısı sirenleri çalarken, doğu Kharkiv bölgesindeki bir bombanın bir kültür merkezini ve onunla birlikte yerel tiyatroyu moloz haline getirdiğini söyledi.
Ağıt sona erdiğinde orkestra üyeleri ve seyirciler gözyaşlarına boğuldu.
Yerel bir akademide müdür olan Natalia Dub, “Alarmların ve sirenlerin sesi, şefin sözleriyle kafamızda birleşti ve müzisyenlerin neden sessiz kalmamaları gerektiğini anladık” dedi.
Kırmızı ruj ve bir dizi inci ile, bu yıl görünümüne daha önce yaz festivallerinde olduğu kadar deva koymuştu.
“Buraya gelmeliyiz,” dedi. “En çok olmamız gereken yer burası.”
-
Seyirciler ilaç kutuları, ilk yardım çantaları ve damar içi tüpler arasında yerlerini aldılar. Orkestra, şu anda savaşın ön saflarında savaşan dört adamı kaçırıyordu. Bombalardan ve kan dökülmesinden kaçan bir avuç konuk şarkıcı koroyla birlikte sahneye çıktı.
Ukrayna’daki savaş, Lviv Filarmoni’nin kırk yıldır yıllık yaz müziği şenliklerine giren titiz planlamayı alt üst etti. Ama müzisyenler ve seyirciler için gösteri devam etmeli.
Batı Ukrayna’daki Barok, pastel renkli bir oda olan alan, savaş sırasında insani yardım malzemeleri için bir koordinasyon alanı haline gelse bile, müzisyenlere ve korolara ev sahipliği yapmaya devam etti. Bu bahar, orkestra, festivalin ilk performansında hareketli müzik çalmak yerine Mozart’ın Requiem’i ile açılış yapmaya karar verdi.
Cuma gecesi gerçekleştirilen konser, üç aylık savaşta kaybedilen Ukraynalılara bir saygı duruşu niteliğindeydi.
Seyircilerden bir öğretmen olan Liliia Svystovych, “Burası artık tıp için bir yer – beden ve ruh için” dedi. “Requiem’in yasla ilgili olduğunu, hüzünlü bir müzik olduğunu anlıyoruz. Ama bu bir dua gibidir. Ve bir dua her zaman bir umut şeklidir.”
Konserin başlamasına yaklaşık bir saat kala hava saldırısı sirenleri ötmeye başladı.
Lviv Uluslararası Senfoni Orkestrası’nın direktörü Iolanta Pryshlyak, konseri her şey netleşene kadar ertelemeye hazırlanıyordu. Doktorların tıbbi malzemeleri topladığı bir arka odada beklerken, Ukrayna’nın güç durumdaki doğusuna yardım götüren gönüllülerden telefon aldı.
59 yaşındaki Bayan Pryshlyak, artık sadece orkestra yöneticisi değil. İstila başladığından beri, savaşın ön saflarına giderken tiyatrodan geçen erzak akışını da yönetti. Her iki iş için de onun temeli.
Sabah 4’ten beri ayaktaydı ve yorgundu: “Sadece otomatik pilotta koşuyorum.”
Yine de müzik dolu bir geceyi dört gözle bekliyordu. “Savaş kalbini taş gibi yapar” dedi. “Ama müzik onu tekrar yumuşatabilir.”
Alt katta, orkestra şefi Volodymyr Syvokhip, ofisinde bir takım elbise giydi ve bariton solist yakındaki bir odada arpejler söyledi.
Haftalarca sanatçılar, gönüllüler ve doktorlar çevrelerindeki malzemeleri organize ederken insani yardım kutularının kuleleri arasında prova yaptılar. Bazen müzisyenler yardım görevlilerine yardım ederdi. Ve bazen sağlık görevlileri onların oyunlarını dinlemek için işlerini durdururdu.
Bay Syvokhip gülümseyerek, “Bir şekilde bu konuda birbirimize destek oluyoruz,” dedi.
Sahneye çıkarken, Bay Syvokhip seyircilere Lviv’de hava saldırısı sirenleri çalarken, doğu Kharkiv bölgesindeki bir bombanın bir kültür merkezini ve onunla birlikte yerel tiyatroyu moloz haline getirdiğini söyledi.
Ağıt sona erdiğinde orkestra üyeleri ve seyirciler gözyaşlarına boğuldu.
Yerel bir akademide müdür olan Natalia Dub, “Alarmların ve sirenlerin sesi, şefin sözleriyle kafamızda birleşti ve müzisyenlerin neden sessiz kalmamaları gerektiğini anladık” dedi.
Kırmızı ruj ve bir dizi inci ile, bu yıl görünümüne daha önce yaz festivallerinde olduğu kadar deva koymuştu.
“Buraya gelmeliyiz,” dedi. “En çok olmamız gereken yer burası.”
-