Bir bağlantıyı ilişki yapan en temel öge bağlılık diyebiliriz. Fakat birçok vakit bu bağlılık, bağımlılık ile karıştırılabiliyor. Şayet sağlıklı bir bağlılık içerisindeysek bu biçimde sağlıklı ve keyifli bir münasebet yaşamak mümkün oluyor. Bağımlılık derecesine getirilen ilgiler ise iki tarafa da önemli ziyanlar verebilecek boyutlara gelebiliyor. Artık düşünmeye başladık değil mi? Sanki ben partnerime bağlı mıyım hakikaten, yoksa bağımlı mıyım sorusunun ayrımı epeyce derin tahlillerden geçse de partnerine bağlı değil de bağımlı olanların sık sık lisana getirdiği birkaç cümleye göz atmakta yarar var.
1) “Biz bir elmanın iki yarısı üzereyiz.”
Ne epeyce duymuşuzdur değil mi bu cümleyi? Müziklerde, sinemalarda, kitaplarda sıkça rastlamışızdır hepimiz de. Bu niyetin ne kadar sağlıklı olduğu düşünülmeden herkes tüketmiştir bu içerikleri. Tahminen de daha evvel dikkat bile etmediniz. Lakin işin aslına bakacak olursak, herkes kendine mahsus bir bireydir. Kimse kimseye benzemez.
İki farklı yarımdan bir bütün olur mu hiç? Biz niye yarımdık da bir arada bir bütün olmaya çalışıyoruz diye hiç düşündük mü daha evvel? İki yarım bireyken, bir birey olmaya çalışırsak şüphesiz karşımızdakine bağımlı hale geliriz, zira onsuz yarım, eksik kaldığımızı hissederiz içten içe. O olmadan artık, biz de var olamayacakmış üzere hissetmeye başlarız. Fakat biz kendi başımıza, tam bir elma olmayı becerebilirsek, daha sağlıklı bir alakada sıhhatle parlayan iki bütün elma etmiş oluruz birlikte. İki elma her vakit bir elmadan daha âlâ değil midir? birlikte daha kuvvetli olduğumuzu hissettikçe karşımızdakine bağlanırız. Onsuz da var olabileceğimizi fakat onunla epey daha hoş var olacağımızı biliriz zira.
2) “Ben o olmadan bir hiçim.”
Eğer siz de kimi vakit bu biçimde düşünüyorsanız biraz durup kendimizi dinlemek bizim için âlâ olabilir. Karşımızdakine duyduğumuz, sevgi, aşk, tutku o denli derin olur ki kimi vakit partnerimiz olmadığında yaşayamayacakmışız üzere hissedebiliriz. Onsuz var olamayacağınızı düşünmenizin altında bir sürü sebep yatıyor olabilir. Partnerimizin hissettirdiği o hoş hislerin kaybolma ihtimali bizi korkutuyor olabilir. Tahminen de bizi besleyen tek şeyin o hisler olduğunu düşünüyoruzdur. Bu hislerle ve o şahısla tamamlandığımızı düşünüyorsak, partnerimizin kim olduğu bizi tanımlıyor üzere gelebilir. Yani, onsuz kalma fikri, kendimizi kaybetme fikrine muadil olmuş olur. bu biçimdece, partnerimiz olmadığında öylece boşlukta süzüleceğimizi düşünürüz. meğer o sizi siz olduğunuz için sevdi. Ondan evvel de var olduysak ve değerliysek, artık de öyleyiz değil mi?
İyi, beğenilen hoş de sağlıklı olarak partnerimize bağlı olsak bile bunun bağımlılığa hakikat kayması da mümkün. Pekala partnerimize karşı bir bağımlılık değil de sağlıklı bir bağlılık geliştirebilmek için ne yapabiliriz?
1) Kendini sevmek
Bu şart aslında hayattaki her şeyin yolunda ilerleyebilmesi, memnun ve huzurlu olabilmenin de ön şartı. Özgüvenli, kendi ile barışık bir birey tek başına da pahalı hisseder. Kendimizi hakikaten seviyorsak, kâfi bir özgüvene sahibiz demektir. Kıymetimizi, kimsenin sevgisi ve ilgisi belirlemez, hatta oburlarının bize ne kadar paha vereceğini bizim kendimize ne kadar kıymet verdiğimiz belirler. Şayet ki bu istikametlerden kendimizi eksik hissediyorsak, partnerimizin gösterdiği sevgi ve ilgiye bağımlı hale gelebiliriz. Kendimizle gereğince ihtimam gösterirsek, karşımızdaki ile geliştireceğimiz sevgi fazlaca daha sağlıklı hale gelir.
2) şahsi alana hürmet göstermek
İlişkilerde sık sık ihmal edilebilen, göz arkası edilen kıymetli bir nokta da iki kişinin de başka ayrı bir hayatının, ailesinin, arkadaşlarının, hobilerinin, işinin olduğunun unutulmaması gerektiği. Bir bağda, karşımızdakinden bütün ömrünü bize bakılırsa planlamasını, her daim bizimle bir arada olmasını, olmak istemesini bekleyemeyiz, beklememeliyiz de. Şayet karşımızdakine bu şahsi alanı tanırsak, birlikte geçirdiğimiz vakitler, hem daha kaliteli tıpkı vakitte daha değerli olacaktır. Partnerimizin bizden başka vakit geçirmek istemesi, bizimle olmaktan keyif almadığını manasına gelmez. Her insan vakit zaman yalnız kalmaya muhtaçlık duyar. Şayet her iki taraf da birbirlerine bu alanı tanıyabilirse, birbirlerine karşı daha anlayışlı olma eğilimleri artar. Karşımızdakine hürmet duymalı, onun da bizden başka bir birey olduğunu, bizden farklı bir hayatının olduğunu unutmazsak şayet, sağlıklı bir bağlanma geliştirebiliriz.
3) Denge
Hayattaki her şeyin sırrı bu sözde. Birinci iki maddeyi de kapsayan bu söz, alakaların dinamiğini, ilerleyişini, gücünü belirler. Şayet alma-verme istikrarını fazlaca fazla fedakarlık yaparak, kendimizden daima bir şeyler vererek ya da tam zıddı daima karşımızdakinden almaya odaklanarak bozabiliriz. kimi vakit partnerler omurundaki var olan öteki bütün ögeleri unutup, yalnızca partnerinin varlığına odaklanabiliyor.
Eğer daima karşımızdakine vermeye ve ona bakılırsa yaşamaya odaklanırsak bir süre daha sonra kendimize ilişkin bir ömrümüz kalmamış olur. Partnerimiz yoksa şayet başka hiç bir şeyden keyif alamayacağımızı düşünürüz ya da nitekim alamamaya başlayabiliriz. bu biçimdece partnerimize ve bu ağır hislere bağımlı hale gelebiliriz. halbuki, partnerimizi kendi ömrümüzün merkezine değil en hoş yerine koymayı becerebilirsek, birlikte geçireceğimiz ortak hayata epey daha keyifle “bağlanabiliriz.”
Instagram
Twitte
1) “Biz bir elmanın iki yarısı üzereyiz.”
Ne epeyce duymuşuzdur değil mi bu cümleyi? Müziklerde, sinemalarda, kitaplarda sıkça rastlamışızdır hepimiz de. Bu niyetin ne kadar sağlıklı olduğu düşünülmeden herkes tüketmiştir bu içerikleri. Tahminen de daha evvel dikkat bile etmediniz. Lakin işin aslına bakacak olursak, herkes kendine mahsus bir bireydir. Kimse kimseye benzemez.
İki farklı yarımdan bir bütün olur mu hiç? Biz niye yarımdık da bir arada bir bütün olmaya çalışıyoruz diye hiç düşündük mü daha evvel? İki yarım bireyken, bir birey olmaya çalışırsak şüphesiz karşımızdakine bağımlı hale geliriz, zira onsuz yarım, eksik kaldığımızı hissederiz içten içe. O olmadan artık, biz de var olamayacakmış üzere hissetmeye başlarız. Fakat biz kendi başımıza, tam bir elma olmayı becerebilirsek, daha sağlıklı bir alakada sıhhatle parlayan iki bütün elma etmiş oluruz birlikte. İki elma her vakit bir elmadan daha âlâ değil midir? birlikte daha kuvvetli olduğumuzu hissettikçe karşımızdakine bağlanırız. Onsuz da var olabileceğimizi fakat onunla epey daha hoş var olacağımızı biliriz zira.
2) “Ben o olmadan bir hiçim.”
Eğer siz de kimi vakit bu biçimde düşünüyorsanız biraz durup kendimizi dinlemek bizim için âlâ olabilir. Karşımızdakine duyduğumuz, sevgi, aşk, tutku o denli derin olur ki kimi vakit partnerimiz olmadığında yaşayamayacakmışız üzere hissedebiliriz. Onsuz var olamayacağınızı düşünmenizin altında bir sürü sebep yatıyor olabilir. Partnerimizin hissettirdiği o hoş hislerin kaybolma ihtimali bizi korkutuyor olabilir. Tahminen de bizi besleyen tek şeyin o hisler olduğunu düşünüyoruzdur. Bu hislerle ve o şahısla tamamlandığımızı düşünüyorsak, partnerimizin kim olduğu bizi tanımlıyor üzere gelebilir. Yani, onsuz kalma fikri, kendimizi kaybetme fikrine muadil olmuş olur. bu biçimdece, partnerimiz olmadığında öylece boşlukta süzüleceğimizi düşünürüz. meğer o sizi siz olduğunuz için sevdi. Ondan evvel de var olduysak ve değerliysek, artık de öyleyiz değil mi?
İyi, beğenilen hoş de sağlıklı olarak partnerimize bağlı olsak bile bunun bağımlılığa hakikat kayması da mümkün. Pekala partnerimize karşı bir bağımlılık değil de sağlıklı bir bağlılık geliştirebilmek için ne yapabiliriz?
1) Kendini sevmek
Bu şart aslında hayattaki her şeyin yolunda ilerleyebilmesi, memnun ve huzurlu olabilmenin de ön şartı. Özgüvenli, kendi ile barışık bir birey tek başına da pahalı hisseder. Kendimizi hakikaten seviyorsak, kâfi bir özgüvene sahibiz demektir. Kıymetimizi, kimsenin sevgisi ve ilgisi belirlemez, hatta oburlarının bize ne kadar paha vereceğini bizim kendimize ne kadar kıymet verdiğimiz belirler. Şayet ki bu istikametlerden kendimizi eksik hissediyorsak, partnerimizin gösterdiği sevgi ve ilgiye bağımlı hale gelebiliriz. Kendimizle gereğince ihtimam gösterirsek, karşımızdaki ile geliştireceğimiz sevgi fazlaca daha sağlıklı hale gelir.
2) şahsi alana hürmet göstermek
İlişkilerde sık sık ihmal edilebilen, göz arkası edilen kıymetli bir nokta da iki kişinin de başka ayrı bir hayatının, ailesinin, arkadaşlarının, hobilerinin, işinin olduğunun unutulmaması gerektiği. Bir bağda, karşımızdakinden bütün ömrünü bize bakılırsa planlamasını, her daim bizimle bir arada olmasını, olmak istemesini bekleyemeyiz, beklememeliyiz de. Şayet karşımızdakine bu şahsi alanı tanırsak, birlikte geçirdiğimiz vakitler, hem daha kaliteli tıpkı vakitte daha değerli olacaktır. Partnerimizin bizden başka vakit geçirmek istemesi, bizimle olmaktan keyif almadığını manasına gelmez. Her insan vakit zaman yalnız kalmaya muhtaçlık duyar. Şayet her iki taraf da birbirlerine bu alanı tanıyabilirse, birbirlerine karşı daha anlayışlı olma eğilimleri artar. Karşımızdakine hürmet duymalı, onun da bizden başka bir birey olduğunu, bizden farklı bir hayatının olduğunu unutmazsak şayet, sağlıklı bir bağlanma geliştirebiliriz.
3) Denge
Hayattaki her şeyin sırrı bu sözde. Birinci iki maddeyi de kapsayan bu söz, alakaların dinamiğini, ilerleyişini, gücünü belirler. Şayet alma-verme istikrarını fazlaca fazla fedakarlık yaparak, kendimizden daima bir şeyler vererek ya da tam zıddı daima karşımızdakinden almaya odaklanarak bozabiliriz. kimi vakit partnerler omurundaki var olan öteki bütün ögeleri unutup, yalnızca partnerinin varlığına odaklanabiliyor.
Eğer daima karşımızdakine vermeye ve ona bakılırsa yaşamaya odaklanırsak bir süre daha sonra kendimize ilişkin bir ömrümüz kalmamış olur. Partnerimiz yoksa şayet başka hiç bir şeyden keyif alamayacağımızı düşünürüz ya da nitekim alamamaya başlayabiliriz. bu biçimdece partnerimize ve bu ağır hislere bağımlı hale gelebiliriz. halbuki, partnerimizi kendi ömrümüzün merkezine değil en hoş yerine koymayı becerebilirsek, birlikte geçireceğimiz ortak hayata epey daha keyifle “bağlanabiliriz.”
Twitte