BRÜKSEL – Sovyetler Birliği çöktüğünde, Avrupa ülkeleri savunma bütçelerini, ordularını ve cephaneliklerini büyük ölçüde küçülterek “barış getirisini” ele geçirdiler.
Yaklaşık on yıl sonra El Kaide’nin yükselişiyle terörizm, farklı askeri yatırımlar ve daha hafif, daha seferi kuvvetler gerektiren hedef haline geldi. NATO’nun Afganistan’daki uzun angajmanı bile, neredeyse tüm savunma bakanlıklarının bir daha asla tekrar etmeyeceğini düşündüğü, Avrupa’da topçu ve tank ağırlıklı bir kara savaşına pek benzemiyordu.
Ama var.
Ukrayna’da, akıl almaz olduğu düşünülen bir Avrupa savaşı, NATO’daki bazılarının küçük Japon ağaçlarından sonra Avrupa’nın “bonsai orduları” olarak adlandırdığı mütevazı topçu, cephane ve hava savunma stoklarını çiğneyip duruyor. Kudretli Birleşik Devletler bile Ukraynalıların istediği ve ihtiyaç duyduğu silahların yalnızca sınırlı stoklarına sahip ve Washington, Çin ve Kuzey Kore’nin sürekli olarak sınırları test ettiği Tayvan ve Kore gibi hassas bölgelerden kilit silahları başka yöne çevirmek istemiyor.
Şimdi, savaşın dokuz ayında, Batı’nın temelde hazırlıksız olması, Ukrayna’ya ihtiyacı olan şeyleri tedarik ederken aynı zamanda NATO stoklarını da yenilemek için çılgın bir kapışmaya yol açtı. Her iki taraf da 2. Dünya Savaşı’ndan bu yana görülmeyen bir hızla silah ve mühimmat tüketirken, cephanelikleri temiz tutma rekabeti, Ukrayna’nın çabaları için belirleyici olabilecek kritik bir cephe haline geldi.
NATO yetkilileri, kullanılan topçu miktarının şaşırtıcı olduğunu söylüyor. Afganistan’da NATO güçleri günde 300 top mermisi bile ateşlemiş olabilir ve hava savunması konusunda gerçek bir endişeleri olmayabilir. Ancak Ukrayna günde binlerce mermi atabiliyor ve Rus füzeleri ile İran yapımı dronlara karşı hava savunması konusunda çaresizliğini koruyor.
Avrupa Dış İlişkiler Konseyi’nde savunma uzmanı olan ve yakın zamana kadar NATO’nun savunma yatırımlarından sorumlu genel sekreter yardımcısı olan Camille Grand, “Ukrayna’da bir gün, Afganistan’da bir ay veya daha fazlasıdır” dedi.
Mayıs ayında Ukrayna’nın Sloviansk kentinde bir Rus saldırısında bir apartman kompleksi hasar gördü. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Üst düzey bir NATO yetkilisi, geçen yaz Donbas bölgesinde Ukraynalıların her gün 6.000 ila 7.000 top mermisi ateşlediğini söyledi. Ruslar günde 40.000 ila 50.000 mermi atıyorlardı.
Karşılaştırıldığında, Amerika Birleşik Devletleri her ay yalnızca 15.000 mermi üretiyor.
Bu yüzden Batı, S-300 hava savunma füzeleri, T-72 tankları ve özellikle Sovyet kalibreli top mermileri dahil olmak üzere, Ukrayna’nın şu anda kullanabileceği, giderek azalan Sovyet dönemi teçhizatı ve mühimmatı bulmak için çabalıyor.
Batı ayrıca, daha eski olsalar bile, azalan pahalı hava savunma füzeleri ve tanksavar Javelin stoklarının yerini alacak alternatif sistemler bulmaya çalışıyor. Batılı savunma sanayilerine daha uzun vadeli sözleşmelerin yakında olduğu ve daha fazla vardiyalı işçi çalıştırılması ve eski fabrika hatlarının yenilenmesi gerektiği yönünde güçlü sinyaller gönderiyor. Ukrayna’ya gönderilen stokları “doldurmak” için Güney Kore gibi ülkelerden mühimmat almaya çalışıyor.
Hatta NATO’nun, Ukrayna’nın hala büyük ölçüde Sovyet döneminden kalma topçu cephaneliği için Sovyet kalibreli 152 mm ve 122 mm mermi üretimini yeniden başlatmak üzere Çek Cumhuriyeti, Slovakya ve Bulgaristan’daki eski fabrikalara yatırım yapması hakkında tartışmalar bile var.
Ancak aranan çözümler kadar engeller de sayısızdır.
NATO ülkeleri – genellikle büyük bir tantanayla – Ukrayna’ya NATO standardı 155 mm’lik mermiler kullanan bazı gelişmiş Batı topçuları sağladı. Ancak NATO sistemleri, genellikle mermileri farklı yapan diğer NATO ülkeleri tarafından üretilen mermileri kullanmak için nadiren onaylanır. (Bu, silah üreticilerinin, tıpkı yazıcı üreticilerinin mürekkep kartuşlarından para kazanması gibi, silahları için cephane satabilmelerini sağlamalarının bir yoludur.)
Bir de bir ülkeye satılan silah ve mühimmatın savaşta bir başka ülkeye gönderilip gönderilmeyeceğini belirleyen yasal ihracat kontrolleri sorunu var. İsviçre’nin tarafsız olduğunu iddia ederek, Almanya’nın Ukrayna’ya İsviçre tarafından üretilen ve Almanya’ya satılan gerekli uçaksavar mühimmatını ihraç etmesine izin vermemesinin nedeni budur. İtalya’nın silah ihracatı konusunda benzer bir kısıtlaması var.
Bir NATO yetkilisi, Gepard (Almanca çita için) gibi silahlar için hayvan isimlerinin yaygınlığı ve Crotale adlı karadan havaya füze sistemi göz önüne alındığında, Ukrayna’nın şu anda başa çıkmak zorunda olduğu karma sistemler çantasını “NATO’nun evcil hayvan çiftliği” olarak tanımladı. (Fransızca çıngıraklı yılan). Bu nedenle, bakım kadar ikmal de zordur.
Münih’teki Krauss-Maffei Wegmann fabrikasında bir Gepard uçaksavar tankı. Kredi… The New York Times için Felix Schmitt
Rusların da kendi ikmal sorunları var. Artık daha az topçu mermisi kullanıyorlar, ancak bazıları eski ve daha az güvenilir olsa da çok fazla mermileri var. Benzer bir kapışmayla karşı karşıya kalan Moskova da askeri üretimi artırmaya çalışıyor ve bildirildiğine göre Kuzey Kore’den füzeler ve İran’dan daha ucuz insansız hava araçları almaya çalışıyor.
2014’te Rusya’nın Kırım’ı ilhak etmesi ve Donbas bölgesindeki savaş göz önüne alındığında, NATO’nun yeni askeri harcama hedefleri — 2024 yılına kadar gayri safi yurtiçi hasılanın yüzde 2’si, bunun yüzde 60’ı maaşlar ve emekli maaşları yerine teçhizata olacak şekilde — mütevazı görünüyor. Ancak bunlar bile kilit üye ülkeler tarafından büyük ölçüde göz ardı edildi.
NATO yetkilisi, Şubat ayında Ukrayna’da savaş başladığında, birçok ülkenin stoklarının olması gerekenin yalnızca yarısı kadar olduğunu ve NATO ülkeleri tarafından birbirinin yerine kullanılabilecek silahların yaratılmasında çok az ilerleme kaydedildiğini söyledi.
Avrupa Birliği içinde bile, ulusların savunma harcamalarının yalnızca yüzde 18’i işbirliğine dayalıdır.
Ukrayna’ya büyük miktarlarda silah vermiş olan NATO ülkeleri, özellikle de Polonya ve Baltıklar gibi cephe hattı ülkeleri için, onları değiştirmenin yükü ağır oldu.
Örneğin, Fransızlar bazı gelişmiş silahlar sağladı ve Ukrayna’nın Fransa’da yapılan silahları satın alması için 200 milyon avroluk bir fon (208 milyon dolar) oluşturdu. Ancak Fransa, Ukrayna’ya şimdiden en az 18 modern Sezar obüs verdi – mevcut tüm topçularının yaklaşık yüzde 20’si – ve daha fazlasını sağlamak konusunda isteksiz.
Avrupa Birliği, üye devletlere Ukrayna’ya sağladıkları için 3,1 milyar Euro’yu (3,2 milyar $) geri ödemeyi onayladı, ancak bu fon, yani Avrupa Barış Aracı, yaklaşık yüzde 90 oranında tükendi.
Toplamda, NATO ülkeleri bugüne kadar Ukrayna’ya kabaca Fransa’nın yıllık savunma bütçesi kadar olan 40 milyar dolarlık silah sağladı.
Başka bir NATO yetkilisi, daha küçük ülkelerin potansiyellerini tükettiklerini ve 30 üyeden 20’sinin “oldukça tükendiğini” söyledi. Ancak kalan 10’un, özellikle daha büyük müttefikler için daha fazlasını sağlayabileceğini öne sürdü. Buna Fransa, Almanya, İtalya ve Hollanda da dahildir.
NATO genel sekreteri Jens Stoltenberg, ittifaka – özellikle Almanya da dahil olmak üzere – üyelerin stok tutmasını gerektiren NATO yönergelerinin Ukrayna’ya silah ihracatını sınırlamak için bir bahane olmaması gerektiğini tavsiye etti. Ancak Almanya ve Fransa’nın, ABD gibi, tırmanışı ve Rusya’ya yönelik doğrudan saldırıları önlemek için Ukrayna’nın aldığı silahları kalibre etmek istedikleri de doğru.
Ukraynalı askerler, Haziran ayında Donetsk bölgesindeki bir Rus hedefine gelişmiş bir Fransız Sezar kundağı motorlu obüs ateşliyor. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Ukraynalılar, Batı’nın sağlamadığı ve sağlama olasılığının düşük olduğu en az dört sistem istiyor: Rusya ve Kırım’ı vurabilecek ATACMS olarak bilinen uzun menzilli karadan karaya füzeler; Batı savaş uçakları; Batı tankları; ve çok daha gelişmiş hava savunması, dedi, eski Beyaz Saray silah stratejisti ve şu anda Washington Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi’nde kıdemli danışman olan Mark F. Cancian.
Menzili yaklaşık 190 kilometre veya yaklaşık 118 mil olan ATACMS, Rusya’yı vurabilecekleri korkusuyla verilmeyecek; tanklar ve savaş uçakları çok karmaşık, nasıl kullanılacağı ve bakımının nasıl yapılacağı konusunda eğitim almak için bir yıl veya daha fazla zaman gerekiyor. Cancian, hava savunmasına gelince, NATO ve ABD’nin Soğuk Savaş’tan sonra kısa menzilli hava savunmalarının çoğunu devre dışı bıraktığını ve etrafta dolaşacak çok az şey olduğunu söyledi. Daha fazlasını üretmek iki yıla kadar sürebilir.
Bakım çok önemlidir, ancak Ukrayna’ya verilen M-777 obüs gibi görece daha basit ekipmanlar için zekice cevaplar vardır. Doğru parçalarla Ukraynalı bir mühendis, Fort Sill, Okla’daki bir Amerikan topçu subayıyla bağlantı kurabilir ve Zoom üzerinden bakım yoluyla konuşabilir.
Ukrayna da uyarlanabilir olduğunu kanıtladı. Kuvvetleri NATO içinde “MacGyver Ordusu” olarak bilinir; bu, kahramanın yaratıcı ve eline geçen her şeyi doğaçlama yaptığı eski bir televizyon dizisine atıfta bulunur.
Örneğin Ukraynalılar, Yılan Adası’ndaki Rus mevzilerini bombalamak için 40 kilometre menzilli Sezarları mavnalara bindirip 10 kilometre çekerek 50 kilometre uzaklıktaki adayı vurarak Fransızları hayrete düşürdü. Ukrayna, Rusya’nın Karadeniz Filosunun amiral gemisi Moskva’yı da kendi uyarladığı füzeleriyle batırdı ve denizde gemilere saldırabilen insansız hava araçları yaptı.
Amerikalı yetkililer, ABD ordusunun Ukrayna’ya ikmal yapmaya devam etmek ve başka yerlerdeki ABD çıkarlarını savunmak için hâlâ yeterli malzemeye sahip olduğunda ısrar ediyor.
Pentagon’un basın sekreter yardımcısı Sabrina Singh, bu ay Ukrayna için daha fazla Stinger füzesi duyurduktan sonra, “Ukrayna’ya savaş alanında ihtiyaç duyduğu şeyi sağlamaya kararlıyız” dedi.
Mayıs ayında Donetsk bölgesinde Stinger füzesi olan Ukraynalı bir asker. Kredi… The New York Times için Finbarr O’Reilly
Washington ayrıca Ukrayna’ya Javelins yerine bol miktarda tedarik edilen anti-tank TOW füzeleri ve daha yeni versiyonlar yerine Hawk karadan havaya füzeler vermek gibi daha eski ve daha ucuz alternatifler arıyor. Ancak yetkililer, Ukrayna’yı daha verimli olmaya ve örneğin 150.000 $’a mal olan bir füzeyi 20.000 $’a mal olan bir İHA’ya ateşlememeye giderek daha fazla zorluyor.
Daha şimdiden bazı silahlar azalmaya başladı.
Cancian’ın yaptığı bir analize göre, Eylül ayı itibariyle ABD ordusunun stoklarında sınırlı sayıda 155 mm’lik top mermisi ve sınırlı sayıda güdümlü roket, roketatar, obüs, Javelins ve Stinger vardı.
Bay Cancian, 155 mm’lik top mermilerindeki kıtlığın “muhtemelen planlamacıları en çok endişelendiren büyük sorun” olduğunu söyledi.
“155 mermilik üretim kapasitesini artırmak istiyorsanız,” dedi, “onların diğer uçtan çıktığını görmeye başlamanız muhtemelen dört ila beş yıl sürecek.”
Brüksel ve Berlin’den Steven Erlanger ve Brüksel ve Roma’dan Lara Jakes bildirdi. Eric Schmitt, Washington’dan gelen haberlere katkıda bulundu.
-
Yaklaşık on yıl sonra El Kaide’nin yükselişiyle terörizm, farklı askeri yatırımlar ve daha hafif, daha seferi kuvvetler gerektiren hedef haline geldi. NATO’nun Afganistan’daki uzun angajmanı bile, neredeyse tüm savunma bakanlıklarının bir daha asla tekrar etmeyeceğini düşündüğü, Avrupa’da topçu ve tank ağırlıklı bir kara savaşına pek benzemiyordu.
Ama var.
Ukrayna’da, akıl almaz olduğu düşünülen bir Avrupa savaşı, NATO’daki bazılarının küçük Japon ağaçlarından sonra Avrupa’nın “bonsai orduları” olarak adlandırdığı mütevazı topçu, cephane ve hava savunma stoklarını çiğneyip duruyor. Kudretli Birleşik Devletler bile Ukraynalıların istediği ve ihtiyaç duyduğu silahların yalnızca sınırlı stoklarına sahip ve Washington, Çin ve Kuzey Kore’nin sürekli olarak sınırları test ettiği Tayvan ve Kore gibi hassas bölgelerden kilit silahları başka yöne çevirmek istemiyor.
Şimdi, savaşın dokuz ayında, Batı’nın temelde hazırlıksız olması, Ukrayna’ya ihtiyacı olan şeyleri tedarik ederken aynı zamanda NATO stoklarını da yenilemek için çılgın bir kapışmaya yol açtı. Her iki taraf da 2. Dünya Savaşı’ndan bu yana görülmeyen bir hızla silah ve mühimmat tüketirken, cephanelikleri temiz tutma rekabeti, Ukrayna’nın çabaları için belirleyici olabilecek kritik bir cephe haline geldi.
NATO yetkilileri, kullanılan topçu miktarının şaşırtıcı olduğunu söylüyor. Afganistan’da NATO güçleri günde 300 top mermisi bile ateşlemiş olabilir ve hava savunması konusunda gerçek bir endişeleri olmayabilir. Ancak Ukrayna günde binlerce mermi atabiliyor ve Rus füzeleri ile İran yapımı dronlara karşı hava savunması konusunda çaresizliğini koruyor.
Avrupa Dış İlişkiler Konseyi’nde savunma uzmanı olan ve yakın zamana kadar NATO’nun savunma yatırımlarından sorumlu genel sekreter yardımcısı olan Camille Grand, “Ukrayna’da bir gün, Afganistan’da bir ay veya daha fazlasıdır” dedi.
Mayıs ayında Ukrayna’nın Sloviansk kentinde bir Rus saldırısında bir apartman kompleksi hasar gördü. Kredi… The New York Times için Ivor Prickett
Üst düzey bir NATO yetkilisi, geçen yaz Donbas bölgesinde Ukraynalıların her gün 6.000 ila 7.000 top mermisi ateşlediğini söyledi. Ruslar günde 40.000 ila 50.000 mermi atıyorlardı.
Karşılaştırıldığında, Amerika Birleşik Devletleri her ay yalnızca 15.000 mermi üretiyor.
Bu yüzden Batı, S-300 hava savunma füzeleri, T-72 tankları ve özellikle Sovyet kalibreli top mermileri dahil olmak üzere, Ukrayna’nın şu anda kullanabileceği, giderek azalan Sovyet dönemi teçhizatı ve mühimmatı bulmak için çabalıyor.
Batı ayrıca, daha eski olsalar bile, azalan pahalı hava savunma füzeleri ve tanksavar Javelin stoklarının yerini alacak alternatif sistemler bulmaya çalışıyor. Batılı savunma sanayilerine daha uzun vadeli sözleşmelerin yakında olduğu ve daha fazla vardiyalı işçi çalıştırılması ve eski fabrika hatlarının yenilenmesi gerektiği yönünde güçlü sinyaller gönderiyor. Ukrayna’ya gönderilen stokları “doldurmak” için Güney Kore gibi ülkelerden mühimmat almaya çalışıyor.
Hatta NATO’nun, Ukrayna’nın hala büyük ölçüde Sovyet döneminden kalma topçu cephaneliği için Sovyet kalibreli 152 mm ve 122 mm mermi üretimini yeniden başlatmak üzere Çek Cumhuriyeti, Slovakya ve Bulgaristan’daki eski fabrikalara yatırım yapması hakkında tartışmalar bile var.
Ancak aranan çözümler kadar engeller de sayısızdır.
NATO ülkeleri – genellikle büyük bir tantanayla – Ukrayna’ya NATO standardı 155 mm’lik mermiler kullanan bazı gelişmiş Batı topçuları sağladı. Ancak NATO sistemleri, genellikle mermileri farklı yapan diğer NATO ülkeleri tarafından üretilen mermileri kullanmak için nadiren onaylanır. (Bu, silah üreticilerinin, tıpkı yazıcı üreticilerinin mürekkep kartuşlarından para kazanması gibi, silahları için cephane satabilmelerini sağlamalarının bir yoludur.)
Bir de bir ülkeye satılan silah ve mühimmatın savaşta bir başka ülkeye gönderilip gönderilmeyeceğini belirleyen yasal ihracat kontrolleri sorunu var. İsviçre’nin tarafsız olduğunu iddia ederek, Almanya’nın Ukrayna’ya İsviçre tarafından üretilen ve Almanya’ya satılan gerekli uçaksavar mühimmatını ihraç etmesine izin vermemesinin nedeni budur. İtalya’nın silah ihracatı konusunda benzer bir kısıtlaması var.
Bir NATO yetkilisi, Gepard (Almanca çita için) gibi silahlar için hayvan isimlerinin yaygınlığı ve Crotale adlı karadan havaya füze sistemi göz önüne alındığında, Ukrayna’nın şu anda başa çıkmak zorunda olduğu karma sistemler çantasını “NATO’nun evcil hayvan çiftliği” olarak tanımladı. (Fransızca çıngıraklı yılan). Bu nedenle, bakım kadar ikmal de zordur.
Münih’teki Krauss-Maffei Wegmann fabrikasında bir Gepard uçaksavar tankı. Kredi… The New York Times için Felix Schmitt
Rusların da kendi ikmal sorunları var. Artık daha az topçu mermisi kullanıyorlar, ancak bazıları eski ve daha az güvenilir olsa da çok fazla mermileri var. Benzer bir kapışmayla karşı karşıya kalan Moskova da askeri üretimi artırmaya çalışıyor ve bildirildiğine göre Kuzey Kore’den füzeler ve İran’dan daha ucuz insansız hava araçları almaya çalışıyor.
2014’te Rusya’nın Kırım’ı ilhak etmesi ve Donbas bölgesindeki savaş göz önüne alındığında, NATO’nun yeni askeri harcama hedefleri — 2024 yılına kadar gayri safi yurtiçi hasılanın yüzde 2’si, bunun yüzde 60’ı maaşlar ve emekli maaşları yerine teçhizata olacak şekilde — mütevazı görünüyor. Ancak bunlar bile kilit üye ülkeler tarafından büyük ölçüde göz ardı edildi.
NATO yetkilisi, Şubat ayında Ukrayna’da savaş başladığında, birçok ülkenin stoklarının olması gerekenin yalnızca yarısı kadar olduğunu ve NATO ülkeleri tarafından birbirinin yerine kullanılabilecek silahların yaratılmasında çok az ilerleme kaydedildiğini söyledi.
Avrupa Birliği içinde bile, ulusların savunma harcamalarının yalnızca yüzde 18’i işbirliğine dayalıdır.
Ukrayna’ya büyük miktarlarda silah vermiş olan NATO ülkeleri, özellikle de Polonya ve Baltıklar gibi cephe hattı ülkeleri için, onları değiştirmenin yükü ağır oldu.
Örneğin, Fransızlar bazı gelişmiş silahlar sağladı ve Ukrayna’nın Fransa’da yapılan silahları satın alması için 200 milyon avroluk bir fon (208 milyon dolar) oluşturdu. Ancak Fransa, Ukrayna’ya şimdiden en az 18 modern Sezar obüs verdi – mevcut tüm topçularının yaklaşık yüzde 20’si – ve daha fazlasını sağlamak konusunda isteksiz.
Avrupa Birliği, üye devletlere Ukrayna’ya sağladıkları için 3,1 milyar Euro’yu (3,2 milyar $) geri ödemeyi onayladı, ancak bu fon, yani Avrupa Barış Aracı, yaklaşık yüzde 90 oranında tükendi.
Toplamda, NATO ülkeleri bugüne kadar Ukrayna’ya kabaca Fransa’nın yıllık savunma bütçesi kadar olan 40 milyar dolarlık silah sağladı.
Başka bir NATO yetkilisi, daha küçük ülkelerin potansiyellerini tükettiklerini ve 30 üyeden 20’sinin “oldukça tükendiğini” söyledi. Ancak kalan 10’un, özellikle daha büyük müttefikler için daha fazlasını sağlayabileceğini öne sürdü. Buna Fransa, Almanya, İtalya ve Hollanda da dahildir.
NATO genel sekreteri Jens Stoltenberg, ittifaka – özellikle Almanya da dahil olmak üzere – üyelerin stok tutmasını gerektiren NATO yönergelerinin Ukrayna’ya silah ihracatını sınırlamak için bir bahane olmaması gerektiğini tavsiye etti. Ancak Almanya ve Fransa’nın, ABD gibi, tırmanışı ve Rusya’ya yönelik doğrudan saldırıları önlemek için Ukrayna’nın aldığı silahları kalibre etmek istedikleri de doğru.
Ukraynalı askerler, Haziran ayında Donetsk bölgesindeki bir Rus hedefine gelişmiş bir Fransız Sezar kundağı motorlu obüs ateşliyor. Kredi… Tyler Hicks/New York Times
Ukraynalılar, Batı’nın sağlamadığı ve sağlama olasılığının düşük olduğu en az dört sistem istiyor: Rusya ve Kırım’ı vurabilecek ATACMS olarak bilinen uzun menzilli karadan karaya füzeler; Batı savaş uçakları; Batı tankları; ve çok daha gelişmiş hava savunması, dedi, eski Beyaz Saray silah stratejisti ve şu anda Washington Stratejik ve Uluslararası Çalışmalar Merkezi’nde kıdemli danışman olan Mark F. Cancian.
Menzili yaklaşık 190 kilometre veya yaklaşık 118 mil olan ATACMS, Rusya’yı vurabilecekleri korkusuyla verilmeyecek; tanklar ve savaş uçakları çok karmaşık, nasıl kullanılacağı ve bakımının nasıl yapılacağı konusunda eğitim almak için bir yıl veya daha fazla zaman gerekiyor. Cancian, hava savunmasına gelince, NATO ve ABD’nin Soğuk Savaş’tan sonra kısa menzilli hava savunmalarının çoğunu devre dışı bıraktığını ve etrafta dolaşacak çok az şey olduğunu söyledi. Daha fazlasını üretmek iki yıla kadar sürebilir.
Bakım çok önemlidir, ancak Ukrayna’ya verilen M-777 obüs gibi görece daha basit ekipmanlar için zekice cevaplar vardır. Doğru parçalarla Ukraynalı bir mühendis, Fort Sill, Okla’daki bir Amerikan topçu subayıyla bağlantı kurabilir ve Zoom üzerinden bakım yoluyla konuşabilir.
Ukrayna da uyarlanabilir olduğunu kanıtladı. Kuvvetleri NATO içinde “MacGyver Ordusu” olarak bilinir; bu, kahramanın yaratıcı ve eline geçen her şeyi doğaçlama yaptığı eski bir televizyon dizisine atıfta bulunur.
Örneğin Ukraynalılar, Yılan Adası’ndaki Rus mevzilerini bombalamak için 40 kilometre menzilli Sezarları mavnalara bindirip 10 kilometre çekerek 50 kilometre uzaklıktaki adayı vurarak Fransızları hayrete düşürdü. Ukrayna, Rusya’nın Karadeniz Filosunun amiral gemisi Moskva’yı da kendi uyarladığı füzeleriyle batırdı ve denizde gemilere saldırabilen insansız hava araçları yaptı.
Amerikalı yetkililer, ABD ordusunun Ukrayna’ya ikmal yapmaya devam etmek ve başka yerlerdeki ABD çıkarlarını savunmak için hâlâ yeterli malzemeye sahip olduğunda ısrar ediyor.
Pentagon’un basın sekreter yardımcısı Sabrina Singh, bu ay Ukrayna için daha fazla Stinger füzesi duyurduktan sonra, “Ukrayna’ya savaş alanında ihtiyaç duyduğu şeyi sağlamaya kararlıyız” dedi.
Mayıs ayında Donetsk bölgesinde Stinger füzesi olan Ukraynalı bir asker. Kredi… The New York Times için Finbarr O’Reilly
Washington ayrıca Ukrayna’ya Javelins yerine bol miktarda tedarik edilen anti-tank TOW füzeleri ve daha yeni versiyonlar yerine Hawk karadan havaya füzeler vermek gibi daha eski ve daha ucuz alternatifler arıyor. Ancak yetkililer, Ukrayna’yı daha verimli olmaya ve örneğin 150.000 $’a mal olan bir füzeyi 20.000 $’a mal olan bir İHA’ya ateşlememeye giderek daha fazla zorluyor.
Daha şimdiden bazı silahlar azalmaya başladı.
Cancian’ın yaptığı bir analize göre, Eylül ayı itibariyle ABD ordusunun stoklarında sınırlı sayıda 155 mm’lik top mermisi ve sınırlı sayıda güdümlü roket, roketatar, obüs, Javelins ve Stinger vardı.
Bay Cancian, 155 mm’lik top mermilerindeki kıtlığın “muhtemelen planlamacıları en çok endişelendiren büyük sorun” olduğunu söyledi.
“155 mermilik üretim kapasitesini artırmak istiyorsanız,” dedi, “onların diğer uçtan çıktığını görmeye başlamanız muhtemelen dört ila beş yıl sürecek.”
Brüksel ve Berlin’den Steven Erlanger ve Brüksel ve Roma’dan Lara Jakes bildirdi. Eric Schmitt, Washington’dan gelen haberlere katkıda bulundu.
-